Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2014/4213 E. 2014/4842 K. 06.03.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/4213
KARAR NO : 2014/4842
KARAR TARİHİ : 06.03.2014

MAHKEMESİ : Bakırköy 15. İş Mahkemesi
TARİHİ : 08/11/2012
NUMARASI : 2011/101-2012/602

Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı kıdem tazminatı ile yıllık izin ücretinin davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının istifa ederek ayrıldığını kıdem tazminatını hak etmediğini ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece bilirkişi raporundaki hesaplamalar göre davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dava dilekçesinde davacı davalı olarak “K.. K..” unvan ve isimleri yazdığı, dava dilekçesinin tebliği üzerine hem “T .K.” hem de K… Kardeşler Tekstil San. Tic. Ltd. Şti.” vekili olan avukatın her iki müvekkili hakkında da davaya cevap verdiği ve her ikisi hakkında yargılamya devam edildiği, 24.08.2012 tarihli ıslah dilekçesinde ise davacı her iki işvereni de ayrı ayrı davalı olarak gösterildiği, davacının 2003-2008 yılları arasındaki çalışmalarının şirkette sonrasında ise aynı işyerinde şirketin de ortağı olan T. K. işyerinde geçtiği, davacının baştan beri her iki işverenide davalı gösterdiği şirketin ünvanın kısa yazılmasının sonradan ıslah dilekçesi ile de düzletilmesi de dikkate alındığında davalı şirket hakkındaki davanın reddine karar verilmesi hatalı olmuştur.
Fesih konusunda ise; davacının işyerinden kendisinin ayrıldığı anlaşılmaktadır. Ancak davacı hem dava dilekçesinde hem 20.11.2010 tarihli Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İstanbul Bölge Müdürülüğüne verdiği dilekçesinde 2003-2010 yılları arasında istemesine rağmen hiç izin verilmediğini ödenemdiğini ileri sürerek şikayette bulunmuştur. Davacının bu dilekçe ile henüz iş ilişkisi devam ederken verdiği bu şikayet dilekçesinde tek

şikayet konusunun izin olduğu dava dilekçesinde de açıkça bunu ileri sürmesine göre iş ilişkisi devam ederken “davacının işverenden izin istediği” halde “kullandırılıp kullandırılmadığı” konusunda bir değerlendirme yapılmadan, iş sözleşmesinin davacı tarafından feshinin bu yönü ile haklı olup olmadığı incelenmeden kıdem tazminatının reddi isabetsiz olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi