YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/32693
KARAR NO : 2016/4267
KARAR TARİHİ : 17.02.2016

Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : 2. İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, ulusal bayram ve genel tatil, yıllık izin, asgari geçim indirimi ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili davacının davalı şirkette imalat işçisi olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin haklı bir sebep yokken davalı tarafından feshedildiğini iddia ederek bir kısım alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davacının iddialarının yerinde olmadığını savunarak davanın reddedilmesi gerektiğini ileri sürmüştür.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesinin haklı bir sebep yokken davalı tarafından feshedildiği, diğer taleplerine de kısmen hak kazandığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir
2-Davacının yıllık izinlerini kullanıp kullanmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı imzalı yıllık izin talep formlarının dosyada olduğu ve davacı tanıklarının da davacının yıllık izinlerini kullandığını beyan etmesi karşısında davacının çağrılarak bu belgelerle tanıkların anlatımlarına diyecekleri sorulduktan sonra sonucuna göre davacının yıllık izin ücreti talebinin değerlendirilmesi gerekirken eksik inceleme ile karar verilmesi isabetsizdir.
3-Davacının asgari geçim indirimlerinin ödenip ödenmediği konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Bilirkişice davacıya asgari geçim indirimlerinin ödendiğini ispatlanamadığı gerekçesiyle talep dönemine ilişkin asgari geçim indirimi hesaplanmıştır.
Ancak bilirkişice ödendiği tespit edilen 2013/Ağustos ve Temmuz ayları ücretleri içinde asgari geçim indiriminin bulunup bulunmadığı değerlendirilmeksizin hesaplama yapılmıştır. Söz konusu ödemeler içinde asgari geçim indirimi varsa bunun hesaplamada dikkate alınması gereklidir.
4-Davacının giydirilmiş ücreti tespit edilirken esas alınan yemek ücretinin miktarı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda sözleşmenin sona erdiği 13.08.2013 tarihinde bir öğünlük yemeğin 7,00 TL olduğu tespit edilerek giydirilmiş ücret belirlenmiştir.
Mahkemece herhangi bir araştırma yapılmaksızın bilirkişinin varsayımsal değerlendirilmesine göre yemek ücretinin miktarı kabul edilmiştir. Oysa şirketler ile kurum ve kuruluşlara yemek sağlayan iş yerlerinden bir öğünlük yemeğin şirket ya da kurum ve kuruluşlara ortalama olarak ne kadara verildiğinin sorularak sonucuna göre yemek ücretinin belirlenmesi gerekirken eksik inceleme ile karar verilmesi hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.