YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/32510
KARAR NO : 2016/4225
KARAR TARİHİ : 17.02.2016
Y A R G I T A Y İ L A M I
MAHKEMESİ : İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, ücret farkı alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkili işçinin davalıya ait işyerinde kayden alt işveren işçisi olarak çalıştığını, asıl işveren-alt işveren arasındaki ilişkinin muvazaalı olduğunu, müvekkiline, davalının kendi işçisine ödediği aylık ücret miktarından daha düşük tutarda ücret ödendiğini, ikramiye, prim ve benzeri sosyal yardımların ise ödenmediğini ileri sürerek, işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Somut uyuşmazlıkta, dava dilekçesinde, asıl işveren-alt işveren arasındaki ilişkinin muvazaalı olması sebebiyle, davacıya ödenmesi gereken aylık ücret miktarının davalı bünyesinde çalışan emsal işçiye ödenen miktar olması gerektiği ve davalının kendi işçilerine sağladığı haklardan davacının da yararlanması gerektiği ileri sürülmektedir.
Dosya kapsamına göre, asıl işveren-alt işveren arasındaki ilişkisinin muvazaaya dayandığı sabittir. Bu halde, uyuşmazlığa konu çalışma süresinde, davalı bünyesinde davacının emsali konumunda çalışan işçinin bulunması halinde, emsal işçiye ödenen aylık ücret miktarının, davacıya da ödenmesi gerektiği açıktır. Ne var ki, somut olayda, davacı, davalıya ait işyerinde geri kazandırma bölümünde çalışmıştır. Dairemizce temyiz incelemesi yapılan emsal dava dosyaları (Manisa 2. İş Mahkemesinin 2013/267, 268, 269, 270, 271, 354 esas sayılı dava dosyaları) içerikleri de nazara alınarak yapılan değerlendirme neticesinde, uyuşmazlığa konu çalışma süresinde, geri kazandırma bölümünde davalı bünyesinde çalışan işçi bulunmadığı anlaşılmaktadır. İşyerinde, davalı bünyesinde istihdam edilen işçiler üretim bölümünde çalışmaktadır. Üretim bölümünde çalışan işçiler ise, davacının emsali konumunda değildir. Anılan sebeple, davacının çalıştığı dönemde, davalı bünyesinde çalışan emsal işçi bulunmamasına göre, davacının fark aylık ücret talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, kabulüne karar verilmesi hatalı olmuştur.
Uyuşmazlığa konu dönemde, davalı bünyesinde istihdam edilen emsal işçi bulunmamakta ise de, asıl işveren-alt işveren ilişkisinin muvazaalı olması ve davalı işverenin eşit davranma yükümlülüğünün bulunması karşısında, davalının kendi bünyesinde istihdam ettiği çalışanlarına sağladığı, ikramiye, yakacak yardımı ve bayram yardımı gibi haklardan davacının yararlanması gerektiği kabul edilmelidir. Bu halde, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, ikramiye, yakacak yardımı ve bayram yardımı ödemelerinden davacının yararlanması gerektiğinin kabul edilmesi yerinde ise de, hesaplamalarda davacıya fiilen ödenen aylık ücret miktarının esas alınması gereklidir. Bu yön nazara alınarak söz konusu alacaklar yeniden hesaplanmalıdır.
Eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17.02.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.