Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2014/30954 E. 2015/33237 K. 01.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/30954
KARAR NO : 2015/33237
KARAR TARİHİ : 01.12.2015

Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : Ankara Batı 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 24/06/2014
NUMARASI : 2012/765-2014/228

DAVA : Taraflar arasındaki, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, ücret, fazla mesai ve hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı sebeplerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi davalılar avukatlarınca istenilmesi ve davalı M. T. San. ve Tic. Ltd. Şti. avukatınca da duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 01.12.2015 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı M. T. San. ve Tic. Ltd. Şti. adına vekili Avukat O. Y. ile karşı taraf adına vekili Avukat Ç. C. K. geldiler. Davalı S.. A.. adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkili işçinin iş sözleşmesinin haklı sebep olmadan feshedildiğini, işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ücret, yıllık izin, fazla çalışma ve hafta tatili ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalılar vekilleri, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı M. T. San. ve Tic. Ltd. Şti.’nin tüm, davalı S.. A..’nin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda, iş sözleşmesini devreden işveren olan davalı S.. A..’nin sorumluluğunun belirlenmesinde, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 6. maddesinin kıyasen uygulanması gereklidir. Buna göre, kıdem tazminatı bakımından devreden işveren kendi dönemi ve devir tarihindeki son ücreti ile sınırlı olmak üzere sorumludur. Feshe bağlı diğer haklar olan ihbar tazminatı ve kullanılmayan izin ücretlerinden son işveren sorumlu olup, devreden işverenin bu işçilik alacaklarından herhangi bir sorumluluğu bulunmamaktadır. Devir tarihe kadar doğmuş bulunan ücret, fazla çalışma ve hafta tatili çalışması ücretlerinden 4857 sayılı Kanun’un 6. maddesi uyarınca devreden işveren ile devralan işveren müştereken ve müteselsilen sorumlu olup, devreden açısından bu süre devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle sınırlıdır. Devir tarihinden sonraki çalışmalar sebebiyle doğan sözü edilen işçilik alacakları sebebiyle devreden işverenin sorumluluğunun olmadığı açıktır. Mahkemece, devreden işveren S.. A..’nin hüküm altına alınan alacaklardan sorumluluğunun belirlenmesinde, açıklanan hususların nazara alınmaması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.