YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/29907
KARAR NO : 2016/2532
KARAR TARİHİ : 28.01.2016

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesini emeklilik sebebi ile haklı sebeple feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile izin alacağını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı kurum vekili, alacakların zamanaşımına tabi olduğunu, husumet yöneltilemeyeceğini davacının 2004 yılına kadar ki alacaklarının … tarafından ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davacının yanında çalıştığı süreye ilişkin izinlerini kullandığını, muvazaanın tespit edilmesinin gerektiğini, bu şekilde davanın husumet yönünden ve ayrıca esastan reddine karar verilmesini istedi.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı kurum vekili ve davalı şirket vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda; davalı tarafından 2010-2011-2012 yıllarına ilişkin izin formları sunulmuş olup, davacının izinlerini kullandığı savunulmuştur. Davacının 2009 yılı iznini 2010 yılında , 2010 yılı iznini 2011 yılında ve 2011 yılına ait iznini (17.06.2012- 17.07.2012 arası) 2012 yılında kullanıdğna ilişkin imzalı form bulunmaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise davacının 2009 yılı yirmi gün ve 2011 yılı yirmiüç gün izin alacağı bulunduğu belirtilerek hesaplama yapılmıştır. Bu durumda 2009 ve 2011 yılı izinlerin kullanılıp kullanılmadığı ve izin formları konusunda 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 169. ve devamı maddeleri gereğince davacı davet edilmeli, davacının beyanları izin formları birlikte değerlendirilerek sonucuna göre karar verilmelidir. Mahkemece bu yön üzerinde durulmaksızın karar verilmesi isabetli görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 28.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.