YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/27977
KARAR NO : 2014/35387
KARAR TARİHİ : 11.12.2014
MAHKEMESİ : İzmir 7. İş Mahkemesi
TARİHİ : 20/06/2013
NUMARASI : 2012/170-2013/409
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı taraf, davacının, davalı işyerinde 03.02.2006-22.02.2008 tarihleri arasında çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı tarafça haklı neden olmaksızın feshedildiğini, işçilik alacaklarının ödenmediğini beyanla bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili; davacının iş sözleşmesinin istifa ile sona erdiğinden feshe bağlı haklara hak kazanamadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda dava konusu isteklerin alınan hesap raporu doğrultusunda kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışmanın ispatı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Dosya içeriğinden davacı işçinin, 03.02.2006-22.02.2008 arasında davalı işyerinde çalıştığı, mahkemece hükme esas teşkil eden bilirkişi raporunda fazla mesai ücretine ilişkin hesaplamaların işyerinde çalışmayan davacı tanık beyanları doğrultusunda yapıldığı anlaşılmıştır.
Davacının anılan alacağının, davalı işyerinde çalışmayan ve çalışma düzeni hakkında bilgi sahibi olması beklenemeyecek davacı tanık beyanlarına göre belirlendiği, söz konusu tanıkların beyanlarına itibar edilemeyeceği gözetilmeksizin, davacının tüm hizmet süresince bu tanık beyanlarına göre fazla mesai ve genel tatil çalışmasını ispat ettiği kabulü hatalı olup söz konusu söz konusu alacağın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.