Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2014/24126 E. 2014/27319 K. 13.10.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/24126
KARAR NO : 2014/27319
KARAR TARİHİ : 13.10.2014

MAHKEMESİ : Kayseri 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 30/04/2013
NUMARASI : 2012/435-2013/269

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili müvekkilinin davalı işyerinde unlu mamuller, manav ve orta reyon bölümünde çalıştığını, fazla mesai yaptığını yıllık izinlerini kullanmadığını, genel tatillerde çalıştığını, işveren tarafından işyerinden hakaret edilerek kovulduğunu, haklarının ödenmediğini belirterek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai, yıllık ücretli izin, genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan alınarak müvekkiline ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili davacının devamsızlık yaptığını ve iş sözleşmesinin bu sebeple feshedildiğini, davacının alacaklarına karşı zamanaşımı def’inde bulunduklarını davacının yapmış olduğu fazla mesailerin tahakkukunun yapılarak işçinin imzasının bulunduğu bordrolar ile ödendiğini başkaca bir fazla mesaisinin bulunmadığını belirterek haksız ve yersiz açılan davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda alınan bilirkişi raporuna göre davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dairemizce, iş sözleşmesinin feshinde ödenmesi gereken izin ücreti, geniş anlamda ücret içinde değerlendirilmemiş ve 4857 sayılı Kanun’un 34. maddesinde sözü edilen bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilemeyeceği kabul edilmiştir. O halde, izin ücreti için uygulanması gereken faiz, kanuni faiz olmalıdır.
Somut olayda, davalının yıllık ücretli izin alacağı için bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize hükmedilmesi hatalı olup bozma sebebi ise de bu yanlışlıkların düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Hükmün birinci fıkrasında yazılı“bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faiz ” bölümün hükümden çıkartılarak, yerine “yasal faiz ” yazılmasına, hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.