YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/23983
KARAR NO : 2014/27229
KARAR TARİHİ : 13.10.2014

MAHKEMESİ : Gaziantep 3. İş Mahkemesi
TARİHİ : 17/04/2013
NUMARASI : 2011/98-2013/264

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, çalışması boyunca bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma, hafta tatili ve genel tatil alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2.Davacı işçinin hafta tatili alacağına hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanununun 46. maddesinde işçinin, tatil gününden önce aynı Kanun’un 63. maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması koşuluyla yedi günlük zaman dilimi içinde 24 saat dinlenme hakkının bulunduğu açıklanmıştır. İşçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46. maddenin 2. fıkrasında ifade edilmiştir.
Hafta tatili izni kesintisiz en az 24 saattir. Bunun altında bir süre haftalık izin verilmesi durumunda, usulüne uygun şekilde hafta tatili izni kullandığından söz edilemez.
Ayrıca, hafta tatili bölünerek kullandırılamaz. Buna göre hafta tatilinin 24 saatten az olarak kullandırılması halinde hafta tatili hiç kullandırılmamış sayılır.
Somut olayda; davalı işveren işyerinde haftanın beş günü ve iki haftada bir de cumartesi günleri çalışma yapıldığı, pazar günleri ise çalışmadığı anlaşılmaktadır. Davacının yedi günlük çalışma dilimi içinde kesintisiz olarak 24 saat dinlendiği dosya kapsamı ile sabit olup, cumartesi çalışması hafta tatili çalışması sayılamayacağından, davacının hafta tatili alacağının reddi gerekirken yazılı gerekçe ile kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
2. Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
İşçinin normal çalışma ücretinin sözleşmelerle haftalık 45 saatin altında belirlenmesi halinde, işçinin bu süreden fazla, ancak 45 saate kadar olan çalışmaları, fazla sürelerle çalışma olarak adlandırılır. Bu şekilde fazla saatlerde çalışma halinde normal çalışma saat ücreti yüzde yirmibeş yükseltilerek ödenir.
Somut olayda, davalı işveren işyerinde haftalık çalışma süresi kırk saat olarak düzenlenmiş olup, davacının fazla çalışma talebi tanık anlatımlarına göre hesaplanıp hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının haftanın beş günü 07:30-19:30 saatleri arasında çalıştığı, bu sürenin birbuçuk saatinin ara dinlenmesi olduğu ve davacının haftada elli dört saat çalıştığı; haftalık kırk saati aşan ondört saat ve günlük 2,8 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Davacının yaptığı iş, çalıştığı işyeri, dosyadaki delil durumu ve tanık anlatımlarına göre, davacının haftanın beş günü 08:00-18:30 saatleri arasında ve iki haftada bir cumartesi günleri 08:00-14:00 saatleri arasında çalıştığının kabulü ile davacının fazla çalışma alacağının hesaplanması dosya kapsamına daha uygun düşecektir. Davacının fazla çalışma süresi haftalık olarak belirlenmeli ve kırk saatten kırkbeş saate kadar olan fazla sürelerle çalışma ücreti %50 değil %25 zamlı olarak hesaplanmalıdır. Bu yönler gözetilmeden sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
4.Davacının genel tatil alacağına hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, davacı dava dilekçesinde sadece milli bayramlarda çalıştığını belirtmesine rağmen, hükme esas alınan bilirkişi raporunda dini bayramlarda da çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapıldığı anlaşılmaktadır. Taleple bağlılık ilkesi gereği, genel tatil alacağı sadece milli bayramlardaki çalışması için hesaplanıp hüküm altına alınmalıdır. Davacının talebi aşılarak sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 13.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.