YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/23378
KARAR NO : 2014/26502
KARAR TARİHİ : 01.10.2014
MAHKEMESİ : Kars 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 08/07/2014
NUMARASI : 2013/722-2014/603
Hüküm süresi içinde davalılar avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının asıl işverenler TEDAŞ ve Aras EDAŞ bünyesinde taşeron şirketlerin işçisi olarak endeks okuma işinde çalıştığını, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini, alacak ve tazminatlarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının faizleriyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini istemiştir.
Davalılar, davanın reddini talep etmişlerdir.
Mahkemece, davalı Tedaş A.Ş.’nin bu davada husumetinin bulunmadığı, A.. A.. ile diğer davalılar arasında asıl-altişveren ilişkisi olduğu, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiği, davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı, hafta sonları ile dini bayramların ilk iki günü çalışmadığı, diğer genel tatillerde çalıştığı ve fazla çalışma yaptığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde davalılar temyiz etmiştir.
1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2.Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da şahitle ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, mahkemece davacı tanıklarının beyanlarına göre, davacının haftada 6 gün 07:30-19:30 saatleri arasında 1,5 saat ara dinlenmesinin düşülmesiyle günlük 10.5 saat çalıştığı günlük 3 saat, haftalık 18 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiş ise de, tanıklardan İ.. Y.., davacının çalışma saatlerini bilmediğini, A.. O.., çalışma saatlerinin 06:30-18:00,19:00 arası olduğunu, M.. D.. 07:00,07:30, 19:00-20:00 arası çalıştıklarını, İ.. A.. ise haftanın altı günü çalıştıklarını beyan ettikleri, tanık İ.. A..’ın çalışma saatlerini bilmediği, M.. D..’in davacı ile aynı işi yapan işçi konumunda olmadığı, veznede çalıştığı, diğer şahitlerinin ise Erzurum ilindeki çalışma saatleri ile ilgili beyanda bulundukları anlaşılmıştır. Fesihten önceki son üç aya ilişkin dosyaya sunulan endektör cihazı kayıtları ve bu kayıtlara ilişkin CD ve buna ilişkin dökümanlara göre fazla çalışma yapılmadığı ortadadır. Şahitlerin fazla çalışma yapıldığını doğrulayıcı nitelikte olmadıkları, kısmende olsa sunulan yazılı işyeri kayıtlarına görede fazla çalışma yapılmadığı dikkate alındığında, fazla çalışma yapıldığının işçi tarafından ıspatlanamadığı düşünülmeden bu talebin reddi yerine kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alının temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.10.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.