YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/22418
KARAR NO : 2014/30643
KARAR TARİHİ : 06.11.2014

MAHKEMESİ : Şanlıurfa 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 14/05/2013
NUMARASI : 2012/497-2013/677

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı, davacının iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı ve fazla çalışmanın ispatı bağlamında fazla çalışma ücretinin hesaplanması konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği kabul edilmelidir.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazı kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazı kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile ispatlaması gerekir.
İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazı kayıt ileri sürülmemesi, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda; davacının işyerinde pompa yağcısı olarak çalıştığı anlaşılmaktadır. Mahkemece, alınan bilirkişi raporu uyarınca davacı işçinin davacı tanıklarının beyanları esas alınarak haftalık fazla mesai süresinin yirmidokuzbuçuk saat olduğu kabul edilerek yapılan hesaplamaya itibarla fazla mesai ücreti hüküm altına alınmıştır. Ancak dosya kapsamına ve Dairemizin 2013/19674 esas sayılı emsal dosyasındaki karar dikkate alındığında davacının çalışmasının günün 08:00-17:00 saatleri arasında olmakla beraber ayda onbeş gün günde üç saat daha çalıştığı anlaşılmaktadır. Buna göre ayda iki hafta davacının saat 08:00-20:00 arası altmışüç saat çalıştığı ve onsekiz saat fazla çalışma yaptığı, iki haftada bir de hafta tatili yaptığından hafta tatilinde çalışılan günden kalan üç saatin de eklenmesiyle birlikte haftalık ortalama fazla çalışma süresi onbuçuk saat olmaktadır. Bu süre üzerinden davacının fazla çalışma ücreti talebinin değerlendirilmesi ve dosyaya ibraz edilen ücret bordrolarındaki fazla mesai ücretine ilişkin ödemelerin dikkate alınması gerekirken daha yüksek fazla çalışma ücretine hükmedilmesi isabetsizdir. Mahkemece eksik inceleme ve hatalı değerlendirmeyle yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.