YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/211
KARAR NO : 2014/6844
KARAR TARİHİ : 21.03.2014
MAHKEMESİ : Bakırköy 4. İş Mahkemesi
TARİHİ : 10/07/2012
NUMARASI : 2009/334-2012/497
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının, davalıya ait işyerinde 16.06.2001-14.04.2009 tarihleri arasında şoför olarak en son 1.210,00 TL ücretle çalıştığını, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini, alacak ve tazminatlarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, hafta tatil ücreti, bayram genel tatil ücreti ve yıllık izin ücreti alacaklarının faizleriyle birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, zamanaşımı itirazında bulunarak iş sözleşmesinin 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/II-g. madddesince haklı olarak feshedildiğini, davacının fazla çalışmasının olmadığını, haftalık ve yıllık izinlerini kullandığını, ücret iddiasının da doğru olmadığını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının davalıya ait işyerinde 16.06.2001-14.04.2009 tarihleri arasında en son 1.210,00 TL net ücretle çalıştığı, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiği, davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı, haftalık oniki saat fazla mesai yaptığı, milli bayramlarda çalıştığı, yıllık izin ücreti alacağı olduğu ve hafta tatillerinde çalışmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2.Taraflar arasında işçilik alacaklarının dava dilekçesi ile talep edilen kısmının zamanaşımına uğrayıp uğramadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu tarafından benimsenmiş ilkeye göre, kısmi davada fazlaya ilişkin hakların saklı tutulmuş olması, saklı tutulan kesim için zamanaşımını kesmez, zamanaşımı, alacağın yalnız kısmi dava konusu yapılan miktar için kesilir.
4857 sayılı Kanun’un 32/8. maddesinde işçi ücretinin beş yıllık özel bir zamanaşımı süresine tabi olduğu açıkça belirtilmiştir. Ancak bu Kanundan önce tazminat niteliğinde
olmayan, ücret niteliği ağır basan işçilik alacaklarının, dava tarihinde yürürlükte bulunan mülga 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 126/1 maddesi uyarınca beş yıllık zamanaşımına tabi olacağı tartışmasız öğreti ve uygulama tarafından kabul edilmiştir. İşverence işçiye fazladan ödenen ücret ve ücret eklerinin geri alınmasında da uyuşmazlığın temelinde sözleşme ilişkisi olmakla zamanaşımı süresi beş yıl olarak uygulanmalıdır.
Somut olayda, davalının ıslah dilekçesine karşı yaptığı zamanaşımı itirazının değerlendirilmesinde, fazla çalışma ücreti ve ulusal bayram genel tatil ücreti yönünden dava dilekçesinde talep edilen miktarların zamanaşımına uğramadığı dikkate alınarak hesaplama yapılması ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.