YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/20765
KARAR NO : 2015/32497
KARAR TARİHİ : 30.11.2015

Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : Nevşehir 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 10/04/2014
NUMARASI : 2013/564-2014/234

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ve fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin evlilik nedeniyle istifa dilekçesini sunduğunu, kıdem tazminatı ödenmediğini, haftalık çalışmasının kırkbeş saatten fazla olduğu halde fazla mesai ücreti ödenmediğini, kıdem tazmianatı ve fazla mesai ücreti alacağını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının ikinci çalışma döneminde bir yıllık çalışması olmadığından kıdem tazminatına hak kazanmadığını, hastanede giriş ve çıkışlar pertotek sistemi ile kayıt altına alındığını ve fazla mesai yapmadığını bu nedenlerle davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş yerinde çalıştığı süreler nazara alınarak evlilik nedeniyle iş akdini feshettiğini ve kıdem tazminatı hakettiğini, ayda otuz saat fazla mesai yaptığı ve ücretinin ödenmediği tespit edildiğinden kıdem tazmiantı ve fazla mesai alacağı talebi hüküm altına alınmışır.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının davalı işyerindeki çalışmasının davacı tarafından evlilik sebebiyle iş sözleşmesinin feshedilmesi suretiyle sona erdiği, davacının evlenmesinden itibaren bir yıl içerisinde fesih işlemini gerçekleştirdiği ve bu haliyle iş yerindeki toplam hizmet süresi gözönünde bulundurularak kıdem tazminatını almayı hak etmiş olup bu yönden mahkeme kararında bir isabetsizlik bulunmamaktadır.
Davacının fazla mesai ücret alacağı talebi bakımından yapılan değerlendirmede ise; davacı taraf haftada kırkbeş saati aşan çalışmaları olduğunu iddia etmiş, davalı taraf mesai saatlerinin pertotek adı verilen sistem ile kayıt altına alındığını, tanıklar ise birbirleri ile uyumlu beyanlarında davacının çalışma saatlerinin hafta içi 08:00-17:00, cumartesi günü ise 09:00-15:00 saatleri arası olduğunu, gün içinde 1 saat öğle arası, 15’er dakikadan da iki tane çay molası kullandıklarını ifade etmişlerdir. Mahkeme, hükme esas alınan bilirkişi raporu gibi, davalı tarafça sunulmuş olan pertotek kayıtları içeriğine göre tespit edilmiş çalışma saatleri olan hafta içi 08:00-17:30, ortalama ayda iki cumartesi günü 08:00-15:00 saatleri kabul olunarak ayda otuz saat fazla mesai yapıldığı sonucuna ulaşmış olup hesaplamada maddi hata yapıldığı anlaşılmaktadır. Şöyle ki; mahkeme gerekçeli kararında “08:00-17:30 arası günlük 9,30 saat olup bir saat yemek ve dinlenme molası çıkıldığında hafta içinde günlük çalışma sekizbuçuk saat olduğu, haftasonu cumartesi çalışma saati kayıtlara göre 08,00-15,00 arası olduğu, bazı cumartesi çalışmalarının bulunmadığı, ayda iki cumartesi yemek ve dinlenme çıktıktan sonra 6 şar saat çalıştığı” açıklaması yapılmış olup kabul edilen bu çalışma saatlerine göre haftalık çalışma süresi (hafta içi 8,5×5=42,5 saat, iki haftada bir cumartesi altı saat çalışma kabulü ile haftalık olarak cumartesi üç saat; 42,5+3=45,5) 45,5 saat olmasına rağmen hatalı olarak aylık otuz saat üzerinden hesaplama yapılmıştır. Tanık beyanlarında günlük mola süresinin birbuçuk saat olduğu belirtilmesine rağmen mahkemece bir saat olarak kabul edildiği de gözönünde bulundurulduğunda davacının haftalık kırkbeş saati aşan çalışması olmadığı anlaşılmakla fazla mesai alacağı talebinin reddi gerekirken kabulü hatalı olmuştur.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 30.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.