YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/19715
KARAR NO : 2015/26323
KARAR TARİHİ : 01.10.2015
MAHKEMESİ : Uşak 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 07/05/2014
NUMARASI : 2013/621-2014/162
DAVA : Davacı, yıllık izin, fazla mesai, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, fazla çalışma yapmasına rağmen karşılığının ödenmediğini ileri sürerek fazla mesai ücreti ile birlikte bir kısım alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, taleplerin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalılar temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2–Davacı işçinin fazla çalışma hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Dava konusu alacak istekleri ile ilgili seri açılan davalarda(Dairemizin 2014/19712,19713,19715,36530,34666,34667,34668 ve 2015/7112 esas sayılı dosyaları) davalı işyerinde süpürgeci olarak çalışan davacıların bir kısmı, vardiya durumuna göre 05:00-17:00 saatleri arasında, bir kısmı ise vardiya durumuna göre 05:00-14:00 ve 17:00-24:00 saatleri arasında çalıştıklarını ileri sürmüşlerdir. Her bir dosyada hemen hemen aynı kişiler davacı veya davalı tanığı olarak dinlenilmesine rağmen çalışma düzenine ilişkin çelişkili beyanlarda bulunmuşlardır. Davacıların aynı işyerinde aynı işi yapmalarına rağmen mahkemece çalışma düzeni yeterince aydınlatılmadan her bir davacı için farklı çalışma düzenin kabul edilerek fazla çalışma alacağının hesaplanması yoluna gidilmesi hatalı bulunmuştur. Davacı ve davalı tanıkları yeniden duruşmaya çağrılarak işyerinde vardiya düzeninin olup olmadığı, kaç vardiya bulunduğu ve saatleri belirlenmeli, çalışma düzeni netleştirildikten sonra değişik mahkemelere ait mevcut dosyaların aynı bilirkişiye gönderilmek suretiyle inceleme yaptırılmalı ve tüm deliller birikte değerlendirilmek suretiyle davacının fazla çalışma alacağı hakkında bir karar verilmelidir. Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Somut uyuşmazlıkta, davacı işçinin, davalı asıl işveren U.. B..na ait iş yerinde, alt işveren işçisi olarak çalıştığı sabittir. Davacı vekili, davacının halen U.. B..na ait işyerinde yeni temizlik ihalesini alan şirket nezdinde çalışmaya devam ettiğinden kıdem ve ihbar tazminatını talep etmediklerini beyan etmiştir. Davacının sonraki alt işverene, iş yeri devri kapsamında devredilerek çalışmaya devam ettiği, bu suretle söz konusu tarih itibariyle iş sözleşmesinin sona ermediği sabit olmakla, feshe bağlı haklar olan yıllık izin ücreti alacağına yönelik talebin reddi gerekirken, kabulüne karar verilmesi hatalı olmuştur.
4-Kabule göre; davacı tek tek sayarak alacaklarının ödenmesini istemiştir. Bu durumda hüküm altına alınan fazla mesai, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil ücret alacağı konusunda faiz başlangıcının dava ve ıslah tarihleri yerine dava tarihinden başaltılması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç :
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.