Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2014/19535 E. 2014/24982 K. 23.09.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/19535
KARAR NO : 2014/24982
KARAR TARİHİ : 23.09.2014

MAHKEMESİ : Mersin 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 29/04/2014
NUMARASI : 2013/285-2014/152

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı davalıya ait işyerinde 01.05.1996-01.01.2010 tarihleri arasında çalıştığını, iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildiğini, işyerinde fazla çalışma yapmasına, ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışmaya devam etmesine rağmen bu çalışma karşılığı ücret alacaklarının ödenmediğini ve hak kazandığı yıllık izinlerinin kullandırılmadığını ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, müvekkilinin yürüttüğü faaliyetin mahiyeti itibari ile esnaflık faaliyeti olduğunu bu sebeple iş mahkemelerinin görevli olmadığını, davacının davalıya ait işyerinde 2007 yılının Eylül ve Ekim aylarında iki ay süre ile çalıştığını , daha sonra iş yerini davalıdan devralarak kendi hesabına işlettiğini ancak resim kayıtlarda işyerinin davalı üzerinde kayıtlı olduğunu savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Bozma ilamı:
Mahkemece, yapılan ilk yargılama sonucunda davalıya ait işletmende uyuşmazlık konusu dönemde çalışan kişi sayısı dikkate alındığında taraflar arasındaki ilişkinin 4857 sayılı İş Kanunu hükümlerine tabi olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Kararın süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine yapılan inceleme sonucunda Yargıtay 22 . Hukuk Dairesinin 26.02.2013 tarihli ve 2012/14936 esas, 2013/3794 karar sayılı ilamı ile “… esih tarihinde davalı iş yerinin esnaf niteliğinde olmadığı dikkate alınarak davacının tüm çalışma döneminin İş Kanunu kapsamında kaldığı kanaatine varılarak hüküm kurulmuş ise de;2001 yılı öncesinde davalının, geçimini münhasıran esnaf işletmesinden sağlayıp sağlamadığı, başkaca gelir kaynağının bulunup bulunmadığı ve işyerinde fiilen üç işçiden fazla sayıda işçi çalışıp çalışmadığı araştırılmamıştır . Belirtilen bu hususlarda gerekli araştırma yapılarak, 2001 yılına kadar olan çalışma dönemi itibari ile davalı işyerindeki faaliyetin esnaf faaliyeti kapsamında kaldığı belirlendiği takdirde, dava konusu tazminat ve alacak miktarları 2001 tarihinden sonraki çalışmanın İş Kanunu kapsamında kaldığı dikkate alınarak belirlenmelidir …” gerekçesi ile hüküm bozulmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilmiş ve bozma ilamı sonrasında yapılan yargılama sonucunda, davacının 01.05.1996-31.12.2009 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığı, iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildği, fazla mesai ve genel tatil günlerinde çalışma iddiasının davacı tarafça ispatlandığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçinin işverene bağlı gerçekleşen hizmet süresi hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Her ne kadar davacı tanıkları davacının hizmet süresine ilişkin iddiasını doğrular nitelikte ifade vermişlerse de, bu tanıkların işyerinde çalışması bulunmamaktadır. Davacı tanığı M.. Ç.., hizmet süresinin başlangıç tarihinin 1993 yılı olduğunu beyan etmiştir. Bu beyan davacının iddiasını aşar niteliktedir. Diğer davacı tanıkları 1999 yılından sonraki döneme ilişkin beyanda bulunmuşlardır. Davacının 1999 yılında herhangi bir işyerinde çalışmadığını beyan ederek yeşil kart başvurusunda bulunduğu da sabittir. Davalı tanıkları davacının 2007 yılında işverene bağlı olarak çalışmaya başladığını ifade etmişlerdir. Bu durumda davalı tanıklarının resmi kayıtları doğrulayan beyanlarına itibar ederek, hizmet süresinin başlangıç tarihinin 2007 yılı olduğu kabul edilmelidir. Eksik incelemeye dayalı karar verilmesi isabetsizdir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.