Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2014/195 E. 2014/2103 K. 11.02.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/195
KARAR NO : 2014/2103
KARAR TARİHİ : 11.02.2014

MAHKEMESİ : İzmir 11. İş Mahkemesi
TARİHİ : 18/09/2013
NUMARASI : 2012/1032-2013/394

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi A. Tanır Yılmaz tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin, davalıya ait gemilerde gemiadamı olarak çalıştığını, 15.07.2005 tarihinde izne ayrılmak için izin istediğini ve 27.07.2005 tarihinde izne ayrıldığını, izin dönüşü işe alınmadığını belirterek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ücret, yıllık izin, fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 15.07.2005 tarihinde ayrılmak istediğini, ayrılma dilekçesinde izinden söz edilmediğini, kendisi ayrıldığı için kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanmayacağını, kıdem tazminatına yasal faiz talep edilebileceğini, alacağın bulunmadığını ve taleplerin zamanaşımına uğradığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulü ile kısmen reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda, mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, 9. Hukuk Dairesi’nin 26.12.2011 tarihli ilamıyla, sair temyiz itirazlarının reddiyle, davacının bir gemiden diğer gemide çalışmaya başlaması arasında gemide çalışılmayan süre bulunduğu, bu sürelerin fazla mesai ve tatil çalışmalarında dikkate alınmadığı, ancak yıllık izin ve tazminat
alacakları yönünden dikkate alındığı belirtilerek, davacının gemilerde geçen süre dışında gemi işyeri dışında fiilen çalışıp çalışmadığının saptanarak yıllık izin ve tazminat alacaklarının hesaplanması ve ayrıca 854 sayılı Deniz İş Kanunu’nda açıkça kıdem tazminatına bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faizin uygulanacağı öngörülmediğinden, kıdem tazminatına kanuni faiz yürütülmesi gerektiği gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı doğrultusunda kıdem tazminatına kanuni faiz yürütülmesi isabetlidir. Ancak, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ve yıllık izin ücreti yönünden, tek davacı şahidinin beyanına itibarla davacının fiilen gemide geçmeyen sürede de davalı işverene bağlı çalıştığı ve bu sürelerin de çalışma süresinden sayılması gerektiği kabul edilerek alacakların hesaplandığı bilirkişi raporuna itibarla hüküm kurulması hatalıdır. Dosya kapsamından, diğer şahitlerin gemi dışında geçen sürede fiili çalışmayı doğrulamadığı ve fiilen çalışmanın yeterli ve inandırıcı delillerle ispatlanamadığı anlaşılmaktadır. Şu halde, mahkemece, kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin alacakları yönünden, yalnızca fiilen gemide çalışılan süreler dikkate alınarak ve bu yönde hesaplama yapılması için bilirkişiden alınacak ek rapor ile sonuca gidilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.