YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/17336
KARAR NO : 2014/23505
KARAR TARİHİ : 10.09.2014
MAHKEMESİ : Gebze 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 17/04/2014
NUMARASI : 2013/690-2014/341
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin 03.05.2010-04.10.2010 tarihleri arasında tır şoförü olarak çalıştığını, en son net ücretinin 1.250,00 TL olduğunu, fazla mesai yapmasına rağmen fazla mesailerinin ödenmediğini, ücretinin Sosyal Güvenlik Kurumuna asgari ücret olarak bildirildiğini, maaşlarının onbeş gün geç yatırıldığını, bu durumların işverene bildirildiğinde davacının iş sözleşmesinin haksız olarak sonlandırıldığını belirterek ihbar tazminatı, fazla mesai alacağı, ulusal bayram genel tatil alacağı ve ücret alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının 03.05.2010 tarihinde tır şoförü olarak müvekkili işyerinde çalışmaya başladığını, 04.10.2010 tarihinde işe gelmesine rağmen dokuz işçi ile birlikte ücretlerinin az olduğu ve ücretlerinin artırılması gerektiğini talep ederek topluca işbaşı yapmadığını, takip eden günlerde işe gelmediğini, iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini, davacının aylık brüt ücretinin 810,17 TL olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan ilk yargılama sonucunda 04.09.2012 tarih 2010/793 esas, 2012/385 karar sayılı ilam ile şahit beyanları, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamından davacının iş sözleşmesi kendisinin feshettiği, ihbar tazminatına hak kazanmadığı, bilirkişi raporunda hesap edilen ücret alacağına hak kazandığı, ücret alacağının ödendiğinin davalı tarafından ispat edilemediği gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararın davacı tarafından süresi içerisinde temyiz edilmesi sonucunda yapılan temyiz incelemesi sonucunda, Dairemizin 01.07.2013 tarihli 2012/25621 esas 2013/15940 karar sayılı ilamı ile şahit beyanları ve emsal ücret araştırması hep birlikte değerlendirildiğinde davacının ücretinin net 1.250,00 TL olduğu belirtilerek bozulmuştur.
Mahkemece, usul ve kanuna uygun bulunan bozma ilamına uyulmasına karar verilmiştir. Bozma kararına uyulmasından sonra yapılan yargılama sonucunda hükme esas alınan bilirkişi raporuna göre davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar süresi içerisinde davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, bozmadan sonra ıslah yapılıp yapılamayacağı ve davacının ücret alacağının bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
Bozma kararından sonra yapılan yargılama sırasında, davacı davasını ıslah etmiş ve mahkeme de bu ıslahı dikkate alarak hüküm kurmuştur.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 177. maddesinde belirtildiği üzere, ıslah tahkikatın sona ermesine kadar yapılabilir. Mahkemece, tahkikat aşamasının tamamlanmasının ve karar verilmesinin ardından verilen bozma kararından sonraki yargılama aşamasında ıslah yapılması mümkün değildir. Yargıtay İçtihatlarının Birleştirilmesi Büyük Genel Kurulunun 04.02.1948 tarihli ve 10/3 sayılı kararında da ifade edildiği üzere, Yargıtay bozma kararından sonra ıslah yapılamaz. Mahkemece bu husus göz ardı edilerek bozmadan sonraki yargılama aşamasında yapılan ıslah dikkate alınarak hüküm kurulması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
3-Davalı tarafça davacının 2010 Eylül ayı ücretinin ödendiği iddia edilmiş ve buna ilişkin olarak dosyaya hesap hareketleri başlıklı belge sunduğu anlaşılmaktadır. Bu sebeple davacının 2010 Eylül ayı ücretinin ödenip ödenmediğinin tespiti bakımından davacıya ait hesap ekstresi getirtilerek 2010 Eylül ayı ücretinin ödendiğinin anlaşılması halinde bu miktarın hesaplanan ücret alacağından mahsubu gereklidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 10.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.