YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/17283
KARAR NO : 2015/30114
KARAR TARİHİ : 04.11.2015
MAHKEMESİ : Ankara 10. İş Mahkemesi
TARİHİ : 07/05/2014
NUMARASI : 2012/1215-2014/518
DAVA : Davacı, fazla mesai, hafta tatili, ikramiye, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının 06.01.2003-30.11.2012 tarihleri arasında davalı işyerinde Mali ve İdari İşler Başkanlığı bünyesinde çaycı sıfatı ile çalıştığını, davacının her sabah vardiya saatleri haricinde 09:00’da işe başladığını, çoğunlukla 00:30-01:00’e kadar çalıştığını, davacının her hafta pazartesi günü, her ay çarşamba ve perşembe günleri, olağan genel kurullar ve yılda bir defa cuma, cumartesi ve pazar günleri gece 01:30’a kadar çalıştığını, 2007 yılı ve 12.06.2011 tarihindeki genel seçimlerde, 29.03.2009 tarihindeki yerel seçimlerden ve referandum çalışmalarından en az dört ay önce başlamak üzere cumartesi ve pazar günleri 09:00-01:30/03:00 saatlerine kadar çalıştığını, davacının genel başkanın katıldığı aylarca süren ve şehirdışı seyahatleri gerektiren gezilere katıldığını, davacının partiler arası bayramlaşmanın yapıldığı bayramların ikinci gününde çalıştığını, davacının haftada en az 30 saat olmak üzere ayda ortalama 120 saat fazla mesai yaptığını, bu çalışmanın haftanın yedi günü resmi ve dini bayramların ikinci gününde de aynı şekilde devam ettiğini belirterek fazla mesai, ulusal bayram genel tatil, hafta tatili ve ikramiye alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının alacaklarının zamanaşımına uğradığını, davacının işe iade davasının devam ettiğini, davalı işyerinde mesai saatlerinin 09:00-18:00 saatleri arasında olduğunu, çay ocağında en az iki kişi çalıştığından işe başlama saatlerine göre işten ayrıldıklarını, davacının ancak 2-3 haftada bir nöbete kaldığını, seçim dönemlerinde genel başkan ve başkan yardımcıları seçim bölgelerinde olduğundan davacının genel merkezdeki çalışmasının normal mesaiye göre daha da azaldığını, davacı ile imzalanan sözleşme gereği fazla mesai ücretinin ödenmediğini, davacının hafta sonları çalışma iddiasının gerçek dışı olduğunu, bayramlarda nöbet usulü çalışıldığını, ikramiye uygulamasının söz konusu olmadığını, geçmiş dönemlerde sadece bir kereye mahsus olmak üzere miktarı parti tarafından kararlaştırılan ikramiyenin ödendiğini ancak bunun süreklilik arz etmeyen ve işyeri uygulaması haline dönüşmeyen bir ödeme olduğunu beyanla davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai yapıp yapmadığı noktasındadır.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık beyanlarına göre davacının haftalık onbir saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek fazla mesai alacağı hesaplanmıştır. Davacı tanıklarından davalı partiye karşı davası olan husumetli tanığın beyanının bilirkişi tarafından esas alındığı ancak diğer davacı tanığı E. K..’un çalışma saatleri bakımından farklı beyanda bulunduğu anlaşılmaktadır. Davacı tanık beyanları arasında çelişki bulunmaktadır. Hal böyle olunca davacı tanığı E. K..’un tekrar beyanı alınmak suretiyle nöbetleşe çalışma sistemlerinin ne şekilde olduğu, seçim dönemlerinin yoğunluğunun ne kadar sürdüğü, bu dönemlerdeki çalışmasıda dikkate alınarak dosyadaki diğer delillerle birlikte değerlendirilerek hesaplama yapılması gerekli iken husumetli tanık beyanına göre hesaplama yapılması hatalıdır.
Kabule görede onüç saat çalışma kabul edilen günlerde birbuçuk saat ara dinlenme süresi düşülmesi gerekli iken bir saat ara dinlenmesi düşülmesi hatalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 04.11.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.