YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/16948
KARAR NO : 2015/30773
KARAR TARİHİ : 12.11.2015
Y A R G I T A Y İ L A M I
MAHKEMESİ : Ankara 4. İş Mahkemesi
TARİHİ : 20/03/2014
NUMARASI : 2013/1311-2014/295
DAVA : Davacı, fazla mesai ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının, İzmir Orman Bölge Müdürlüğü Milli Parklar Şube Müdürlüğünde şoför olarak çalıştığını, fazla çalışma yapmasına ve ulusal bayram genel tatil günleri çalışmasına rağmen zamlı ücret ödemesi yapılmadığını belirterek, müvekkilinin fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, müvekkili kurum tarafından davacının hak kazandığı tüm fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının bordrolara yansıtılmak suretiyle ödendiğini ifade ederek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, delil durumuna göre ulusal bayram genel tatil ücreti talebi reddedilerek, fazla mesai ücreti isteği hüküm altına alınmıştır.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasıda davacının fazla mesai ücreti alacağının bulunup bulunmadığı hususu ihtilaflıdır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 63. maddesince ilke olarak çalışma süresi haftada en çok kırkbeş saat olarak belirtilmiş devamında tarafların anlaşması ile haftalık normal çalışma süresi işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine, günde onbir saati aşmamak şartı ile farklı şekilde dağıtılabileceği ifade edilmiştir.
4857 sayılı Kanun’un 41. maddesine göre haftalık kırkbeş saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır. Günlük çalışma süresinin onbir saatten fazla olamayacağı Kanunda emredici şekilde düzenlendiğinden, tespit edilen fazla sürelerin denkleştirmeye tabi tutulmaması, onbir saati aşan çalışmalar için zamlı ücret ödenmesi gerekir.
Somut olayda, İzmir Orman Bölge Müdürlüğü Milli Parklar Şube Müdürlüğünde şoför olarak çalıştığını iddia etmiş olup, mahkeme müzekkeresine işveren tarafından verilen cevapta, işçinin bir dönem İzmir Kuş Cennetini Koruma ve Geliştirme Birliğinde saha bekçisi olarak görevlendirildiği bildirilmiştir. Mahkemece öncelikle işverene yazılarak, davacının hangi tarihler arasında hangi görevlerde çalıştırıldığı netleştirilmelidir.
Dava dilekçesinde, işçinin çalışma düzeni hakkında bilgi verilmemiş, işverence tutulmuş puantajlar, makine kartları, taşıt görevlendirme yazıları ve harcırah beyannamelerine dayanılmıştır. Hükme esas bilirkişi raporunda, görev yolluğu bildirimlerinin incelendiği, 2008-2009 yıllarına ait bu bildirimlerde gidiş ve dönüş saatlerinin birbirinden çok farklı olduğu, genel olarak davacının ortalama iki saat yemek ve ihtiyaç molası dışında günde oniki saat çalışması bulunduğu, haftanın altı günü, günde oniki saat çalıştığı, haftalık çalışmasının yetmişiki saat ve kanuni kırkbeş saati aşan haftada yirmiyedi saat fazla mesaisi bulunduğu değerlendirilerek tüm uyuşmazlık süresi için hesaplama gerçekleştirilmiştir. İşverence çalışma şekline dair belge sunulmuş bulunan dönem için ortalama bir hesap yapılması doğru olmamıştır. Davacının hangi görevi hangi dönemlerde yerine getirdiği hususunda tespit yapılmasının ardından, mahkemece alınacak bilirkişi raporunda, işçinin çalışma düzenini gösterir belge olan dönem için bu belgelerin her birindeki saatlere göre ve alacak işverence tutulmuş belgeye dayanılarak hesaplandığından indirimsiz olarak ve belge bulunmayan dönemler için tanık beyanlarına göre ve uygun bir indirime gidilerek alacak hakkında bir hüküm kurulmalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 12.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.