YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/1679
KARAR NO : 2014/2236
KARAR TARİHİ : 13.02.2014

MAHKEMESİ : İzmir 8. İş Mahkemesi
TARİHİ : 07/11/2013
NUMARASI : 2013/192-2013/638

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti
Davacı vekili, iş sözleşmesinin feshedildiğini, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminat ile boşta geçen süre ücret ve diğer haklarının belirlenmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, avacının iş sözleşmesinin haklı sebeplerle 4857 sayılı İş Kanunu’nun 17. ve 18. maddeleri gereğince feshedildiğini, davacının hazırlanması istenen fiyat analizlerini yerine zamanında göndermediğini, yöneticilerinin talimatlarına aykırı davrandığını, bu sebeple iş sözleşmesinin fesh edildiğini ileri sürerek, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, feshin geçerli bir sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü iş verene ait olduğunu, iş verenin yasal ispat külfetini yerine getirmediğini, davacının başka birimlerde çalışıp çalışamayacağı hususunda herhangi bir araştırma yapılmadığını, feshin son çare olması yönündeki ilkeye aykırı davranarak hizmet sözleşmesinin feshedildiğini gerekçe göstererek yapılan feshin geçersiz olduğunu belirterek davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli sebebe dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. ve devamı maddeleridir.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesi bakımından işçinin davranışlarından kaynaklanan sebepler, işçinin aynı Kanun’un 25/II. maddesinde öngörülen sebepler niteliğinde ve ağırlığında olmayan, işyerinde işin görülmesini önemli ölçüde olumsuz etkileyen, sözleşmeye aykırı davranışlarıdır. İşçinin davranışı ancak işyerinde olumsuzluklara yol açması halinde geçerli sebep olabilir. İşçinin sosyal açıdan olumsuz bir davranışı, toplumsal ve etik açıdan onaylanmayacak bir tutumu işyerinde üretim ve iş ilişkisi sürecine herhangi bir olumsuz etki yapmıyorsa geçerli sebep sayılamaz. İşçinin geçerli bir feshe sebep olabilecek davranışları 4857 sayılı Kanun’un 25. maddesinde öngörülen ve işverene derhal fesih yetkisi tanıyan haklı sebeplerden farklıdır. Yargılama sırasında bu sebeplerin ağırlıkları her olayın özelliğine göre değerlendirilmelidir. İşçinin iyiniyet ve ahlak kurallarına uymayan davranışı sonucunda iş ilişkisine devam etmek işveren açısından çekilmez hale gelmişse, diğer bir anlatımla güven temeli çökmüşse işverenin haklı sebeple derhal fesih hakkı doğar. Buna karşılık işçinin davranışı taraflar arasında bulunması gereken güven temelini çökertecek ağırlıkta bulunmamakla, iş ilişkisine devamı tam anlamıyla çekilmez hale getirmemekle birlikte, işin normal işleyişini bozuyorsa, işyerindeki uyumu olumsuz yönde etkiliyor ve işverenden bu sebeple iş ilişkisini yürütmesi normal olarak beklenemiyorsa 4857 sayılı Kanun’un 18/1. maddesi gereği geçerli fesih hakkı doğar.
4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin ikinci fıkrasına göre feshin geçerli sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Dosya içeriğinden davacının iş sözleşmesi, yöneticiler tarafından sorulanlara cevap vermediği, işini takip etmediği, günlük çalışma takiplerini yapmadığı, kendisinden istenen raporların zamanında gönderilmediği, fiyat analizlerinin zamanında gönderilmediği, doğruluk ve bağlılığa aykırı davrandığı, işyeri düzenlemeleri ve talimatlarına aykırı davranışları olması sebebiyle iş sözleşmesinin 4857 sayılı Kanun 17. ve 18. madde uyarınca feshedildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda mahkemece, feshin geçerli bir sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü iş verene ait olduğunu, iş verenin yasal ispat külfetini yerine getirmediğini, davacının başka birimlerde çalışıp çalışamayacağı hususunda herhangi bir araştırma yapılmadığını, feshin son çare olması yönündeki ilkeye aykırı davranarak hizmet sözleşmesinin feshedildiğini, davacının davranışına dayalı olarak iş sözleşmesinin feshedilmesine rağmen 4857 sayılı Kanun’un 19/2. maddesi gereğince savunmasının alınmadığını gerekçe göstererek yapılan feshin geçersiz olduğunu, belirterek davanın kabulüne karar verilmiş ise de mahkemenin kabulü dosya içeriğine uygun düşmemektedir. Davacının iş sözleşmesi davacı işveren tarafından 4857 sayılı Kanun’un 17. ve 18. maddesi uyarınca feshedilmiş olup, davacının süreç içinde gerçekleştirdiği eylemlerin bir bütün halinde fesh için geçerli sebep oluşturduğu, fesih tarihinden önceki aylarda davalı işverence savunma alınmış olduğu anlaşılmakla, davranışlarının fesih için geçerli sebep teşkil ettiğinin anlaşılması karşısında davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile davanın kabulü yönünde hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Belirtilen nedenlerle, 4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, hükmün bozulmak suretiyle ortadan kaldırılması ve aşağıdaki gibi karar verilmesi gerekmiştir.
HÜKÜM : Yukarıda belirtilen sebeplerle;
1-Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2-Davanın REDDİNE,
3-Karar tarihi itibariyle alınması gerekli olan 25,20 TL karar ve ilam harcından, peşin alınan 24,30 TL harcın mahsubu ile bakiye 0,90 TL karar ve ilam harcının davacıdan tahsili ile hazineye irad kaydına,
4-Davacının yapmış olduğu yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına, davalının yaptığı 118,00 TL yargılama giderinin davacıdan tahsili ile davalıya ödenmesine,
5-Karar tarihinde yürürlükte bulunan tarifeye göre 1.500,00 TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
6-Peşin alınan temyiz harcının isteği halinde davalıya iadesine, kesin olarak 13.02.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.