YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/16556
KARAR NO : 2014/23757
KARAR TARİHİ : 11.09.2014
MAHKEMESİ : Aksaray İş Mahkemesi
TARİHİ : 12/02/2014
NUMARASI : 2012/388-2014/6
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkette 2007 yılı Temmuz ayında işe başladığını, 20.07.2012 tarihine kadar kesintisiz olarak çalıştığını, işten çıktığı tarihteki ücretinin 1.045,00 TL olduğunu, iş yerindeki geçmişine ve hizmetine rağmen iş sözleşmesine son verilmesinin hakkaniyete aykırı olduğunu, fazlaya ilişkin dava ve talep hakları saklı kalmak kaydıyla; İhbar tazminatı, kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, milli ve dini bayramlarda çalışma ücreti,yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının 20.07.2012 tarihinde çalşıtığı sırada diğer çalışan M.. Y.. ile personelin önünde yumruk yumruğa kavga ettiğini ve birbirlerine hakaret ve küfür ettiklerini, davacının savunmasında diğer arkadaşı ile yumruklaştığını ancak küfür etmediğini, kavgayı arkadaşının başlatttığını kabul ettiğini, bu olay üzerine iş sözleşmesinin 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/2-d maddesi uyarınca haklı sebeple feshedildiğini, tüm alacaklarının ödendiğini, yıllık izinlerini kullandığını belirterek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan deliller ve alınan bilirkişi raporundaki hesaplamalar dikkate alınarak davacının fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile yıllık ücretli izin alacaklarının kabulüne kıdem ve ihbar tazminatı ile hafta tatili ücreti taleplerinin reddine karar verilmiştir.
Karar davalı vekilince süresinde temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Taraflar arasında uyuşmazlık davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı Kanun’un 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır.
Sözleşmenin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür.
Somut olayda davacının davalı işyerinde aşçı olarak çalıştığı, mahkemece karara esas teşkil eden bilirkişi raporunda, dosya içerisinde yer alan imzalı izin dilekçeleri, yıllık ücretli izin defteri ve 01.04.2011-31.07.2012 tarihleri arası puantaj cetveli üzerinde yapılan inceleme neticesinde davacının otuzsekiz (38) gün yıllık izin kullandığı hesap edilmiş ise de, kullanılan yıllık izin süresi eksik hesaplanmıştır. Yanlış hesaplama sonucu kullanılmayan yıllık izin ücreti yönünden fazla tespit yapılması hatalı olup, hükmün bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.09.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.