YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/16552
KARAR NO : 2014/23030
KARAR TARİHİ : 08.09.2014

MAHKEMESİ : Ankara 3. İş Mahkemesi
TARİHİ : 26/09/2013
NUMARASI : 2010/393-2013/909

Hüküm süresi içinde davalı ve ihbar olunanlar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkiline davalı Bankadan emekli olarak ayrılırken Bankada geçen 31.05.1985-05.10.2009 tarihleri arasındaki çalışmalarının karşılığı kıdem tazminatının ödendiğini; ancak, müvekkilinin 11.08.1981 tarihinde Kara Kuvvetleri Komutanlığı 1011. Ordu A.. Tamir Fabrikası Müdürlüğü’nde göreve başlayıp Komutanlığın verdiği Olur ile 31.05.1985 tarihinde Ziraat Bankası Genel Müdürlüğü’nde göreve başladığını, Bankanın kıdem tazminatı ödemesi yaparken Komutanlıkta geçen hizmet süresini dikkate almadığını belirterek söz konusu hizmet süresine ilişkin fark kıdem tazminatının ödenmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı def’inde bulunmakla beraber, kamu kuruluşlarında geçen hizmet sürelerinin birleştirilerek kıdem tazminatı hesabında dikkate alınması için iş sözleşmesinin istifa ile sonlanmaması gerektiğini; ancak, davacının 3-4-5 Haziran 1985 tarihlerinde izinsiz ve mazeretsiz işe gelmemesi nedeniyle iş sözleşmesinin ilgili Komutanlık tarafından feshedildiğini belirterek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı ve ihbar olunanlar temyiz etmiştir.
Gerekçe:
İşverene ait bir ya da birkaç işyerinde belli bir süre çalışmış bir işçinin, işini kaybetmesi halinde işinde yıpranması, yeni bir iş edinmede karşılaşacağı güçlükler ve işyerine sağladığı katkı göz önüne alınarak, geçmiş hizmetlerine karşılık işveren tarafından işçiye kanuni esaslar dahilinde verilen toplu paraya ”kıdem tazminatı” denilmektedir. Başka bir ifadeyle kıdem tazminatı, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 120. maddesi yollamasıyla 1475 sayılı Kanun’un 14. maddesinde öngörülen koşul ve nedenlerle iş sözleşmesi sona eren işçiye ve onun ölümü halinde mirasçılarına yapılan bir ödemedir.
1475 sayılı Kanun’un 14. maddesine göre; kıdem tazminatına hak kazanabilmesi için işçinin, sözleşmenin sona erdiği tarihe göre işyerinde en az bir yıllık kıdeminin bulunması, ayrıca iş sözleşmesinin kanunda öngörülen nedenlerden biriyle sona ermesi gerekir. Bu nedenler emeklilik, kadın işçi açısından evlilik, ölüm ve muvazzaf askerlik hizmetidir. Bu sayılanlardan biri nedeniyle iş sözleşmesinin sona erdirilmesi halinde işçi kıdem tazminatına hak kazanır. Yine, işçi 4857 sayılı İş Kanunu’nun 24. maddesindeki bildirimsiz derhal fesih sebeplerinden biriyle sözleşmeyi feshederse ya da fesih işlemi kanundaki koşullara uygun ise işçinin kıdem tazminatının ödenmesi gerekir. Ancak; tarafların anlaşması (ikale) ve belirli sürenin bitiminde olduğu gibi, istifa ile sözleşme sona erer ise, kıdem tazminatı istenemez.
1475 sayılı Kanun’un 14. maddesi uyarınca kamu kuruluşlarında geçen çalışmaların kıdem tazminatının belirlenmesine esas hizmet süresi yönünden birleştirilebilmesi için ise, iş sözleşmesinin kıdem tazminatına hak kazandıracak şekilde sona ermesi gerekir.
İş bu dosyada uyuşmazlık, davacının ilk işyerindeki çalışmasının ne şekilde sona erdiği noktasında toplanmaktadır. İlgili Komutanlık tarafından davacının iş sözleşmesinin 06.06.1985’te feshedildiği ve fesih tarihi ile dayanağını oluşturan ve mazeretsiz olarak devamsızlık yapıldığı belirtilen 03-04-05 Haziran 1985 tarihlerinin davacının davalı Bankada göreve başladığı 31/05/1985 tarihinden sonra olması nedeniyle yapılan fesih işleminin geçersiz olduğu belirgindir. Dosya kapsamına göre, davacının, kendi isteğiyle ve Komutanlıktan aldığı Olur ile 31.05.1985 tarihinde davalı Bankada çalışmaya başladığı anlaşılmaktadır.
Davacının Askeri Tesiste çalıştığı dönemin sonradan çalıştığı Banka işyerindeki çalışma süresi ile birleştirilebilmesi için önceki hizmet ilişkisinin işveren tarafından işçiye kıdem tazminatı hakkı verecek şekilde sonlandırılması gerekir.
Somut olayda, önceki işyerinden ayrılma iradesi işçiden gelmiştir. Bu durumda önceki hizmet süresinin kıdem tazminatı hesabında dikkate alınmaması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizdir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, 08.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.