YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/11657
KARAR NO : 2014/13132
KARAR TARİHİ : 15.05.2014
MAHKEMESİ : Gevaş Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 05/11/2013
NUMARASI : 2012/61-2013/181
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin G… İlçe Devlet Hastanesinde çalıştığını, 01.01.2010 tarihinde maaşının tek taraflı olarak düşürüldüğünü ve bu tarihten sonra da müvekkilinin düşük maaş almaya devam ettiğini, bu uygulamanın 4857 sayılı İş Kanunu’nun 62. maddesi uyarınca işçi ücretlerinde tek taraflı indirime gitmenin hukuka aykırı olduğunu, davalının müvekkilin istihdam eden şirketle arasında asıl işveren-alt işveren ilişkisi bulunması sebebiyle müteselsil sorumlu olduğunu, bu sebeple müvekkiline eksik ödenen ücret farkı alacağının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Dava dilekçesi davalıya tebliğ edilmiş, davalı tarafça herhangi bir cevap dilekçesi verilmemiştir.
Mahkemece, toplanan deliler ve bilirkişi raporundaki hesaplamalar hükme esas alınarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, taraflar vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-İşçinin ücretinin düşürülüp düşürülmediği ve düşürülmüşse aradaki fark ücret alacağına hak kazanıp kazanmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, davalı bakanlığa bağlı hastanede alt işverene bağlı olarak veri grubu elemanı sıfatıyla çalışan davacı işçi, ücretinin 2009 yılında haberi olmadan düşürülüğünü belirterek eksik ödenen ücret farkını istemiştir. Dosyadaki bilgi ve belgelerden davacının ücretinde azalma olduğu anlaşılmaktadır. Diğer yandan davalı Sağlık Bakanlığından ihale ile iş alan alt işverenin kayıtlarının Van depreminde zayi olduğu belirtilerek kayıt sunulmamıştır. 4857 sayılı Kanun’un 22. maddesi uyarınca işçinin rızası olmadan ücrette indirim yapılamayacağı dikkate alındığında, davacı işçinin aldığı ücret ile indirim sonucu ödenen miktar arasındaki farkın çalışılan süreye göre hesaplanarak hüküm altına alınması gerekirken, bilirkişi raporuna itibar edilerek ücrette meydana gelebilecek artış oranı da hesaplamaya dahil edilerek belirlenen miktarın hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 15.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.