YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/10784
KARAR NO : 2014/21297
KARAR TARİHİ : 03.07.2014
MAHKEMESİ : Bakırköy 20. İş Mahkemesi
TARİHİ : 03/02/2014
NUMARASI : 2013/558-2014/43
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, iş sözleşmesinin geçerli sebep olmadan işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminat ile boşta geçen süre ücret ve diğer haklarının belirlenmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı vekili; davacının yüklenici ile yaptığı sözleşmenin belirli süreli iş sözleşmesi olduğunu, çalışma süresinin 31.12.2009 tarihinde sona erdiğini davacının yeni ihaleyi kazanan firma bünyesinde çalışmayı kabul etmediğini, muvaza iddiasının gerçek dışı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece verilen işe iade kararı Dairemizce davalı şirketin başka işyeri olup olmadığı, davacının değerlendirilebileceği boş pozisyon bulunup bulunmadığı, fesihten kısa süre sonra davacının yapabileceği iş için yeni işçi alınıp alınmadığı, davacının kıdemi, eğitim durumu ve diğer niteliklerine göre aynı veya başka bir birimde değerlendirilip değerlendirilemeyeceği, kısaca feshe son çare başvurulduğu somut olarak uzman bilirkişiler aracılığı ile araştırılarak sonucuna göre karar verilmesi gerektiği yönünden bozulmuştur. Bozmaya uyan mahkemece üçlü bilirkişi raporuna itibar edilerek feshe son çare başvurulmadığı gerekçesi ile işe iade kararı verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalılar temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli nedene dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. ve devamı maddeleridir.
Somut olayda hükme esas alınan bilirkişi raporunda feshe son çare başvurulduğunun davalı tarafından ispatlanamadığı, şirket nezdinde yirmiye yakın şoför istahdam edildiği davacının da şoför olarak istihdam edilebileceği belirtilmiş ise de davalı şirketin başka işyeri olup olmadığı, fesihten kısa süre sonra davacının yapabileceği iş için yeni işçi alınıp alınmadığı, davacının değerlendirilebileceği boş pozisyon bulunup bulunmadığı davacının hangi bölümde şoför olarak çalıştırılabileceği somut olarak ortaya konabilmiş değildir. Soyut ve varsayıma bağlı olarak davacının şirkette istihdam edilebileceğinin belirtilmesi doğru olmamıştır. Davanın reddi gerekirken kabulü hatalı olup bu sebeple hükmün ikinci kez bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 03.07.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.