Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2013/989 E. 2013/2927 K. 14.02.2013 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/989
KARAR NO : 2013/2927
KARAR TARİHİ : 14.02.2013

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini beyanla davacının işe iadesine, sekiz ay işe başlatmama tazminatı ve dört ay boşta geçen süre ücretinin belirlenmesine kararı verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının uyuşturucu madde kullandığı ve işyeri çalışanlarını kullanarak uyuşturucu temin ettiği konusunda yapılan soruşturmada yoğun şüphe oluştuğu ve hakkında suç duyurusunda bulunulduğunu iş sözleşmesinin feshinin haklı olduğunu bu sebeple davanın reddi gerekeceğini savunmuştur.
Mahkemece davacı hakkında atılı suçtan hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiğini, olayın ispat edilemediği ve davacının savunması da alınmadığından feshin geçersiz olduğu kanaati ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekilince temyiz etmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesi bakımından işçinin davranışlarından kaynaklanan sebepler, işçinin aynı Kanunun 25/II. maddesinde öngörülen sebepler niteliğinde ve ağırlığında olmayan, işyerinde işin görülmesini önemli ölçüde olumsuz etkileyen, sözleşmeye aykırı davranışlarıdır. İşçinin davranışı ancak işyerinde olumsuzluklara yol açması halinde geçerli sebep olabilir. İşçinin sosyal açıdan olumsuz bir davranışı, toplumsal ve etik açıdan onaylanmayacak bir tutumu işyerinde üretim ve iş ilişkisi sürecine herhangi bir olumsuz etki yapmıyorsa geçerli sebep sayılamaz.
4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin ikinci fıkrasına göre feshin geçerli sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Dosya içeriğinden 29.05.2003 tarihinden beri işyerinde gişe elemanı olarak çalıştığı 26.05.2009 tarihli fesih bildirimi ile iş sözleşmesinin işyerinde uyuşturucu kullandığı ve
çalışanlara temin ettirdiğinden iş sözleşmesi 4857 sayılı Kanun’un 25. maddesine göre haklı sebep dayanılarak feshedildiği anlaşılmaktadır
Somut olayda davacı hakkındaki suç duyurusunda davacı ile birlikte uyuşturucu temin ettiği iddia edilen şüpheliler (temizlik işçileri) hakkında da soyut iddia dışında delil bulunmadığından kovuşturmaya yer olmadığına karar verildiği, davalı tanığı duruşmada davacının arabasında vites kolunun yanında sarılı sigara görüğünü ve davacının bunun esrar olduğunu söylediğini ve emniyet ifadelerinde dinlenen temizlik çalışanları da davacı için uyuşturucu alındığını doğrulamaları karşısında davacının bu eylemi mesai saatleri içinde yaptığı kanıtlanamasa da bu davranışın işyerinde çalışma barışını bozması şeklinde meydana getirdiği olumsuzluğun ağırlığı karşısında iş sözleşmesinin feshi için geçerli sebebini varlığının kabul edilmesi gerekirken, yazılı şekilde davanın kabulüne karar verilmesi bozma sebebidir.
Belirtilen sebeplerle, 4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, hükmün bozulmak suretiyle ortadan kaldırılması ve aşağıdaki gibi karar verilmesi gerekmiştir
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle;
1-Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2-Davanın REDDİNE,
3-Harç peşin alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına,
4-Davacının yapmış olduğu yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına, davalının yaptığı 93,10 TL yargılama giderinin davacıdan tahsili ile davacıya ödenmesine,
5-Karar tarihinde yürürlükte bulunan tarifeye göre 1.320,00 TL ücreti vekâletin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
6-Peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, kesin olarak 14.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.