YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/9834
KARAR NO : 2014/10716
KARAR TARİHİ : 30.04.2014
MAHKEMESİ : Ankara 8. İş Mahkemesi
TARİHİ : 27/12/2012
NUMARASI : 2009/1012-2012/1131
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini, tazminat ve alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, dini ve milli bayram ücreti ile yıllık izin ücreti alacaklarının faizleriyle birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini, davacının alacak ve tazminat alacağı bulunmadığını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının, davalıya ait işyerinde 15.01.2004-14.07.2009 tarihleri arasında 1.200,00 TL ücretle beş yıl beş ay yirmidokuz gün çalıştığı, işverenin, iş sözleşmesinin işçi tarafından feshedildiğini ispatlayamadığı gibi kendisi tarafından da haklı sebeple feshedildiğini ispatlayamadığı, davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı, yıllık izin ücreti alacağı olduğu, fazla çalışma yaptığı, ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığı gerekçesiyle bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı, hafta tatili alacağı ile yıllık izin ücreti alacağı olup olmadığı ve reddedilen alacak miktarları yönünden davalı lehine avukatlık ücretine hükmedilmesi gerekip gerekmediği konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
1-Mahkemece, şahit beyana göre, davacının haftada altı gün 08.00-21.00 saatleri arasında günlük onüç saat çalıştığı, iki saat ara dinlenmesinin düşülmesiyle günlük onbir saat haftalık altmışaltı saat çalıştığı, kırkbeş saatin düşülmesiyle yirmibir saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiş ise de, davacı şahitlerinin mesainin 08.00-17.00 saatleri arası olduğunu, bir davacı şahidinin hergün 21.00-22.00 saatlerine kadar çalıştıklarını, diğer davacı şahidinin ise işin durumuna göre 21.00-22.00’ye kadar çalıştıklarını beyan ettiği, davalı şahidinin ise 17.00’den sonra ayda bir iki kez bir-iki saat fazla çalışma yaptıklarını ifade ettiği anlaşılmıştır. Dosya içeriği ve şahit beyanlarının ortalamalarına göre davacının haftada beş gün 08.00-17.00 saatleri arasında, haftada bir gün ise işin yoğun olduğu sebebiyle 08.00-21.00 saatleri arasında çalıştığı kabul edilerek, fazla çalışma süresinin buna göre belirlenmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi yanlış olmuştur.
2-Öte yandan, yine şahit beyanlarına göre, davacının hafta tatillerinde çalıştığı kabul edilmiş ise de, bir davacı şahidinin haftada yedi gün çalıştıklarını, diğer davacı şahidinin Pazar günleri tatil olduğunu, iş olduğunda çalıştıklarını, davalı şahidinin ise Pazar günü çalışmadıklarını beyan etttiği anlaşılmış olup, buna göre hafta tatillerinde çalışıldığının tereddüde yer vermeyecek şekilde ispatlanamadığı düşünülmeden, bu talebin reddi yerine kabulüne karar verilmesi doğru olmamıştır.
3-Ayrıca, iş sözleşmesinin son yıl davacı yıllık izin kullandıktan sonra işverence izin bitiminde feshedildiği kabul edildiğine göre, davacının son yıl için yıllık iznini kullanıldığının kabul edilmesi ve yıllık izin ücreti alacağının buna göre değerlendirilmesi gerekirken hatalı yorum ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olmuştur.
4-Kabule göre de, davalı yararına zamanaşımı sebebiyle reddedilen alacaklar yönünden nisbi avukatlık ücretine hükmedilmesi gerekirken, nasıl bulunduğu anlaşılamayan 12,00 TL avukatlık ücretine hükmedilmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.04.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.