YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/9664
KARAR NO : 2014/11106
KARAR TARİHİ : 02.05.2014
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 7. İş Mahkemesi
TARİHİ : 14/03/2013
NUMARASI : 2010/89-2013/170
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı iş kazası geçirdiğini, davalının bu sebeple işini iyi yapamadığı gerekçesiyle iş sözleşmesini feshettiğini, kıdem ve ihbar tazminatı farkı, yıllık izin, fazla çalışma, genel tatil ve hafta tatili alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı davacının tüm alacaklarının ödendiğini, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda kabulüne karar verilmiştir.
Karar taraflarca temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma Yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Karara esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanıklarının beyanlarına göre davacının hafta içi çalışma saatleri 08:30-19:00 saatleri olduğu kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Davacı tanıklarından ikisinin davacı ile aynı dönemde birlikte çalışıp, çalışmadıkları dosyadan anlaşılamamaktadır. Dosyada mevcut bordrolarda davalı işyerinde çalıştığı anlaşılan davacı tanığı İlker Aybar’ın beyanlarına göre ise çalışma saatlerinin haftaiçi 08:30-18:00 arası olduğu anlaşılmaktadır. Fazla mesai konusunda davacının 08:30-18:00 saatleri arasında çalışma yaptığı davacı tanık beyanlarına göre 1.5 saat ara dinlenmesinin olduğu, Cumartesi günleri 08:30-17:00 saatleri arasında çalışıldığı bu durumda toplamda 47 saat çalıştığı, haftada iki saat fazla mesainin buradan kaynaklandığı anlaşılmıştır. Yine davacının haftada 3 gün 3’er saat fazla mesai yapıldığının kabulü ile 9 saatlik fazla mesainin daha yaptığı böylelikle toplamda 11 saat fazla mesai yaptığı belirlenmiştir. Davacının fazla çalışmalarının, günlük 1 saatinin %50 zamsız ödenmiş olduğu davacının da kabulündedir. Davacının fazla çalışmasına ilişkin olarak hesaplamaların bu şekilde yapılması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olduğundan bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.