YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/9184
KARAR NO : 2014/9691
KARAR TARİHİ : 24.04.2014
MAHKEMESİ : Sivas İş Mahkemesi
TARİHİ : 30/01/2013
NUMARASI : 2012/525-2013/15
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili; davalı kurum tarafından 29.03.2011 tarihli ihtarname ile 4857 sayılı İş Kanunu’nun 30. maddesine göre davacı kurumlarının çalıştırılmak zorunda olduğu özürlü kontenjan açığını kapatmadığı gerekçesiyle 37.877,00 TL idari para cezası verildiğini, Sivas 2. Sulh Ceza Mahkemesine yaptıkları itirazın 2011/347 D.İş sayılı kararı ile süre yönünden reddedilerek kesinleştiğini, davalı kurum ile uzlaşmanın mümkün olmadığını, müvekkilinin icra takibi ile karşılaşmamak için verilen idari para cezasını ödediğini, ancak cezanın açıkça hukuka aykırı olması ve idari para cezasının kanuni dayanağının bulunmaması sebebiyle ödenen paranın faiziyle birlikte davalı kurumdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davayı kabul etmediklerini, kurumlarınca yapılan işlemlerin hukuka uygun olduğunu belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Görev konusu kamu düzenine ilişkin olup mahkemece kendiliğinden dikkate alınmalıdır. İş mahkemelerinin görev alanını hakim, tarafların iddia ve savunmalarına göre değil, 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 1. maddesini esas alarak belirleyecektir.
5521 sayılı Kanun’un 1. maddesi uyarınca İş Kanununa göre işçi sayılan kimselerle işveren veya işveren vekilleri arasında iş sözleşmesinden veya iş kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının (istisnalar hariç) çözüm yeri iş mahkemeleridir.
Somut olayda taraflar arasında işçi ve işveren ilişkisi bulunmadığı gibi uyuşmazlık iş sözleşmesinden de kaynaklanmamaktadır.
Davaya konu istek; idare tarafından davacıya verilen idari para cezası uyarınca ödenen paranın istirdadına ilişkindir. 4904 sayılı Türkiye İş Kurumu Kanunu’nun 20/son maddesi idari para cezalarının genel esaslara göre tahsil edileceğini düzenlemiştir.
Buna göre uyuşmazlığın çözümünde genel hukuk mahkemeleri görevlidir. Mahkemece görevsizlik kararı verilmesi gerekirken işin esasına girilerek yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, 24.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.