Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2013/8874 E. 2014/9734 K. 24.04.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/8874
KARAR NO : 2014/9734
KARAR TARİHİ : 24.04.2014

MAHKEMESİ : Uşak 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 05/03/2013
NUMARASI : 2011/8-2013/254

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, fazla çalışma ücretlerinin ödenmediği, yıllık izinlerin kullandırılmadığı gerekçesiyle iş sözleşmesini sonlandırdığını bu sebeple kıdem tazminatı, yıllık izin, fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil, hafta tatili ve asgari geçim indirimi alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı, davacının başka bir işyerinde iş bulduğu için kendi isteği ile istifa ederek işyerinden ayrıldığını bu sebeple kıdem tazminatına hak kazanamayacağını, beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacının fazla mesai yaptığı, genel tatillerde çalıştığı, yıllık izin alacağı bulunduğunu, davacının iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Karar taraflarca temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin hafta tatili ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 46. maddesinde işçinin tatil gününden önce aynı Kanun’un 63. maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması şartıyla yedi günlük zaman dilimi içinde yirmi dört saat dinlenme hakkı bulunduğu belirtilmiş işçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46. maddenin ikinci fıkrasında hüküm altına alınmıştır.
Mahkemece hükme esas alınan takograf çözümüne ilişkin bilirkişi raporunda örneklemek gerekirse davacının 31.08.2008-10.09.2008 tarihleri arasında toplam 11 gün, 12.09.2008-20.09.2008 tarihleri arasında toplam 9 gün, 11.11.2008-20.11.2008 tarihleri arasında toplam 11 gün arka arkaya davalı işverene ait aracı kullanmak suretiyle çalıştığı tespit edilmiş olup davacının bu dönemlerde hafta tatili yapmadığı açıktır.
Yapılacak iş takoğraf çözümleri esas alınmak suretiyle davacının yedi günlük zaman dilimi içinde yirmidört saat dinlenme hakkının bulunduğu gözetilerek dinlendirilmeyen ve çalışılan dönemlere ilişkin olarak hafta tatili alacağı tespit edilerek hüküm altına alınması gerekirken aksine düşüncelerle bu talebin reddi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.