YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/8575
KARAR NO : 2014/8433
KARAR TARİHİ : 16.04.2014
MAHKEMESİ : Kayseri 3. İş Mahkemesi
TARİHİ : 28/03/2013
NUMARASI : 2012/177-2013/163
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin amir yardımcısı olarak çalıştığını, normal çalışma saatinin sekiz saat olduğunu, ancak bunun çok üzerinde 13-14 saat çalıştığını, dini bayramların 1. günü dışında çalıştığını, bu çalışmalarının karşılığının ödenmediğini, iş sözleşmesinin işverence feshedildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının 05.05.2008 tarihinde işyerinde çalışmaya başladığını, istifa ederek işyerinden ayrıldığını, iş sözleşmesine göre fazla mesaisinin ücrete dahil olduğunu, yıllık izinlerini kullandığını, genel tatil ve hafta tatili çalışmalarının ödendiğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının işyeri dosyası içerisinde bulunan 06.01.2012 tarihli aksi iddia ve ispat olunmayan istifa dilekçesiyle 19.07.2011 tarihinde istifa ederek işten ayrıldığı, istifa etmesi nedeniyle kıdem ve ihbar tazminatına hakkı olmadığı, dinlenen tanık beyanlarından davacının yasal çalışma sürelerinin üzerinde çalışmalarının olduğu, ancak tanıkların davacının fazla çalışmaları konusundaki net olmayan beyanları nedeniyle davacının ne kadar çalışmasının olduğunun belirlenemediğini, dosyaya sunulan taraflar arasındaki iş sözleşmesinin 3. maddesine göre genel tatil, hafta tatili ve fazla mesai ücretlerinin aylık ücretine dahil olduğunun belirtilmesi ve bu durumda yılda 270 saate kadar fazla çalışmalarının aylık ücretine dahil edilmiş olduğuna göre davacının fazla çalışma alacağı olmadığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai yapıp yapmadığı noktasındadır.
Davacı normal çalışma saatinin sekiz saat olduğunu, ancak bunun çok üzerinde günde 13-14 saat çalıştığını beyan etmiştir. Davalı taraf ise davacının iş sözleşmesine göre fazla mesaisinin ücrete dahil olduğunu belirtmiştir. Davacı tanığı davacının haftanın 6 günü çalıştığını, istasyonda çalıştığı zaman sabah 07:50’de istasyonda hazır olduğunu akşam ortalama 20:00-21:00 saatlerine kadar çalıştığını beyan etmiştir. Davalı tanığı davalı işyerinde haftanın 6 günü 08:30-17:30 saatleri arasında çalışıldığını, haftanın 3-4 günü 18:00’de işten çıktıklarını beyan etmiştir. Bu beyanlara göre davacının işyerinden haftanın 6 günü 08:30-17:30 saatleri arasında çalıştığını, bunun dışında bu çalışmasının 3-4 gün 18:00 de bittiği anlaşılmakla, buna göre davacının fazla mesaisinin incelenmesi ve hesaplanması gereklidir. Ayrıca davacının iş sözleşmesi incelendiğinde fazla mesai ücretinin ücrete dahil olduğu anlaşılmakla, buna göre yapılacak fazla mesai süresi hesaplamasında yıllık 270 saatin mahsubu ile varsa kalan sürenin fazla mesai alacağı olarak değerlendirilmesi gereklidir. Mahkemece bilirkişinin yetersiz raporu ile fazla mesai alacağının reddine karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 16.04.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.