YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/8400
KARAR NO : 2014/7816
KARAR TARİHİ : 10.04.2014

MAHKEMESİ : İstanbul 10. İş Mahkemesi
TARİHİ : 05/03/2013
NUMARASI : 2011/89-2013/98

Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, kıdem ve ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, ücret alacakları ile yıllık izin alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkeme, davacının iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğinin davalı tarafça ispatlanamadığını, tanık beyanlarına göre davacının fazla mesai yaptığını, davalı işyerinin yıllık izne ilişkin ispat külfetini yerine getirmediği gerekçesiyle davanın kabulüne karar vermiştir.
Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin ne kadar fazla çalışma yaptığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu’nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
Somut olayda, mahkemece, şahit anlatımlarından hareketle davacının haftanın üç günü bir saat ara dinlenme vermek suretiyle 10:30-18:00, haftanın dört günü ise bir buçuk saat ara dinlenme vermek suretiyle 10:30-21:00 saatleri arasında çalıştığı, buna göre davacının haftalık on buçuk saat fazla mesai yaptığını belirten bilirkişi raporu esas alınarak yapılan hesaplamalara göre karar verilmiş ise de; davacı tanıklarının davacı ile birlikte çalıştıkları dönemlerin birebir örtüşmediği, davacıdan önce işyerinden ayrıldıkları anlaşılmıştır. Buna göre; davacı tanıklarının davacıyla birlikte çalıştıkları dönem itibariyle fazla mesai alacağının kanıtlandığı kabul edilerek hesaplanmalı ve hüküm altına alınmalıdır. Tanıkların birlikte çalışılmayan dönemleri de içerir şekilde beyanları esas alınarak fazla çalışma ücretlerinin hesaplanıp hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 10.04.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.