YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/8164
KARAR NO : 2014/7396
KARAR TARİHİ : 08.04.2014
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 4. İş Mahkemesi
TARİHİ : 18/12/2012
NUMARASI : 2011/800-2012/1226
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkili işçinin davalıya ait işyerinde çalıştığını, araç kiralama sözleşmesi ile aracını davalı şirkete kiraladığını, aracın bakım ve onarım giderlerinin davalının sorumluluğunda bulunduğunu, müvekkilinin kira alacağının ve araç tamir masraflarının ödenmediğini ileri sürerek, kira bedeli ve araç tamir masraflarından oluşan alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, öncelikle iş mahkemesinin davaya bakmaya görevli olmadığını ileri sürerek, araç kira bedelinin ödendiğini, aracın bakım masraflarının müvekkilince karşılandığını, müvekkilinin borcu bulunmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlıkta, öncelikle dikkate alınması gereken husus uyuşmazlığın 4857 sayılı İş Kanunu kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceği ve bu bağlamda iş mahkemesinin görevli olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 1. maddesine göre, iş mahkemelerinin görevi “İş Kanununa göre işçi sayılan kimselerle işveren veya işveren vekilleri arasında iş sözleşmesinden veya İş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözülmesi”dir.
Somut olayda, davacı, 04.02.2011 başlangıç ve imza tarihli iş sözleşmesiyle davalıya ait işyerinde çalışmaya başlamış olup, hizmet döküm cetveli ve işten ayrılış bildirgesine göre 09.06.2011 tarihine kadar çalışması sürmüştür. Taraflar arasında, iş sözleşmesinden ayrı olarak, “protokol” başlığıyla hazırlanan ve imzalanan 01.02.2011 başlangıç tarihli sözleşmede, 34 YIF 20 plaka sayılı aracın aylık 1.000,00 TL kira bedeli karşılığında, bir yıl süreyle davalıya kiralanması hususunda anlaşma sağlanmıştır.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, araç kiralanmasına ilişkin sözleşmeden kaynaklanmakta olup, söz konusu sözleşme iş sözleşmesinden ayrı olarak imzalanmış ve yürürlüğe girmiştir. Davacının söz konusu aracı davalıya kiralaması ve karşılığında davalının araç kira bedeli ödemesiyle aracın bakım ve masraflarından sorumlu olması, taraflar arasındaki iş sözleşmesinden kaynaklı ilişkinin bir unsuru değildir. 4857 sayılı Kanuna dayanan bir hak iddiası da yoktur. Taraf tanıklarının beyanlarından, söz konusu aracın, işverenin diğer çalışanlarının yanı sıra davacı tarafından da kullanıldığı anlaşılmakta ise de, tek başına bu durum varılan sonucu değiştirmez. Bu halde, iş mahkemesinin davaya bakmaya görevli olmadığı nazara alınarak, davanın görev yönünden reddine karar verilmesi gerekirken, esasına girilerek hüküm kurulması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.