YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/8051
KARAR NO : 2014/7564
KARAR TARİHİ : 09.04.2014

MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 28/12/2012
NUMARASI : 2011/653-2012/1217

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 2004 yılı Haziran ayında işe başladığını, yaklaşık dört yıl sigortasız çalıştırıldığını, işyerinde diğer işçilerin cinsel tacizine uğradığı için iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı, ücret, fazla çalışma ücreti, asgari geçim indirimi, ulusal bayram ve genel tatil çalışma ücreti ile yıllık izin ücreti alacaklarının faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının kendisinin işyerini terk ettiğini ve devamsızlık sebebiyle iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacı işçinin iş sözleşmesini feshetmekte haklı olduğu, diğer taleplerine ilişkin alacakları da bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin işe başladığı tarih ile buna bağlı olarak kıdemi taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Davacı 2004 yılı Haziran ayında işe başladığını iddia ederken davalı sosyal güvenlik kurumu kayıtlarında gözüktüğü gibi davacının 29.02.2008 tarihinde işe başladığını savunmuştur.
Davacı şahitleri davacıyı doğrulamış ise de; davacı şahitlerinden ikisi işyerine yakın bir derneğin üyeleri, diğer davacı şahidi de davacının kızı olup, işyerinde çalışan kişiler değildir. Diğer taraftan işyerinde çalışan davalı şahitleri davalıyı ve resmi kayıtları doğrulamıştır. Bu itibarla çalışmayı ispat külfeti kendisinde olan davacının iddia ettiği işe giriş tarihini ispatlayamadığı anlaşılmaktadır.
Mahkemece sosyal güvenlik kurumu kayıtlarındaki işe giriş tarihi esas alınarak davacının kıdemi ve buna bağlı olarak dava konusu talepleri hüküm altına alınması gerekirken bunun yapılmayarak iddia edilen işe giriş tarihine göre davacının taleplerinin hüküm altına alınması isabetsizdir.
3-Son olarak mahkemece ulaşılan sonuca göre de, davacının fazla çalışma talebi tamamen ret edilmesine rağmen davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmemesi de yerinde olmamıştır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 09.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.