YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/8034
KARAR NO : 2014/7229
KARAR TARİHİ : 08.04.2014

MAHKEMESİ : Şanlıurfa 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 28/03/2013
NUMARASI : 2012/251-2013/375

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesini ücretlerinin ödenmemesi nedeni ile 4857 sayılı İş Kanunu’nun 24/ II.-e. bendi gereğince haklı sebebe dayalı feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı,davacının hak kazandığı tüm işçilik ücretlerinin ödendiğini ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı, hafta tatilleri ile ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışıp çalışmadığı hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığım, hafta tatilleri ile ulusal bayram genel tatil günlerinde çalıştığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışma iddiasının ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, bu iddiaların yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de çalışma düzeni araştırılmalıdır.
Somut olayda, davalıya ait iş yerinde davacı dahil toplam 2 güvenlik görevlisinin çalıştığı, haftada 7 gün çalışan davacı işçinin ayda iki hafta gece vardiyasında, diğer 2 hafta ise gündüz vardiyasında görev yaptığı ve gece vardiyasının 17:00-08:00 saatleri arasında gündüz vardiyasının ise 08:00-17:00 saatleri arasında gerçekleştiği kabul edilmiştir. Mahkemece benimsenen bu çalışma düzenine göre, davacının gece vardiyasında çalıştığı haftalarda fazla çalışma süresi haftalık 21 saat olarak, gündüz vardiyasında çalıştığı haftalarda ise 3.5 saat olarak belirlenmiştir. Ayrıca davacının tüm ulusal bayram genel tatil günlerinde çalıştığı sonucuna varılarak sonuca gidilmiştir.
Ancak davacı tanığı M.. B..’ın beyanı ile davacının hizmet süresinin bir bölümünde iş yerinde 3 güvenlik görevlisinin görev yaptığı anlaşılmaktadır. Ayrıca işyerindeki çalışma düzenine ilişkin dosya içerisine ibraz edilen gelen araçlar ve günlük rapor defterlerinin incelenmesinde de işyerinde çalışan güvenlik görevlisi sayısının 2 den fazla olduğu görülmektedir.
Bu durumda, gerekirse davacı tanığının beyanı yeniden alınarak iş yerinde 3 güvenlik görevlisinin çalıştırıldığı dönemdeki çalışma düzeni belirlenmeli, anılan dönemde hafta tatilleri ve ulusal bayram genel tatil günlerinde nöbet usuli ile çalışıp çalışılıp çalışılmadığı da tespit edilerek sonucuna göre karar verilmelidir. Eksik incelemeye dayalı olarak karar verilmesi isabetsiz olup bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alman temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.