YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/7695
KARAR NO : 2014/22409
KARAR TARİHİ : 11.07.2014
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 6. İş Mahkemesi
TARİHİ : 25/12/2012
NUMARASI : 2011/204-2012/1094
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının,davalıya ait işyerinde 10.12.2006-18.06.2010 tarihleri arasında ambar şefi olarak 2.350 USD ücretle çalıştığını, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini, kıdem tazminatının eksik ödendiğini, diğer tazminat ve alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, yıllık izin ücreti ve ücret alacaklarının faizleriyle birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davacının, kendi isteği ile işten ayrıldığını, tazminata hak kazanmadığını, iyiniyetli olarak tazminat ödemesi yapıldığınıbelirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının,davalı işverene ait işyerinde 10.12.2006-18.06.2010 tarihleri arasında 2.350,00 USD ücretle çalıştığı, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiği, davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı, yıllık izin ücreti ve ücret alacağı olduğu, fazla mesai yaptığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde davalı temyiz etmiştir.
1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2.Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı, yıllık izin ücreti alacağı olup olmadığı hususları taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, mahkemece, tanıkların ortak beyanlarına göre,davacının haftada altı gün 07:00 -18:00 saatleri arasında ve ayda ortalama iki Cuma çalıştığı, 07:00 -18:00 saatleri arasında günlük 1,5 saat ara dinlenmesinin düşülmesiyle, günlük 9,5 saat, haftalık 57 saat çalıştığı, ayda iki Cuma günü de 2 x 12 ay =24 gün, 24 gün x 9,5 saat = 228 saat, 228 saat / 52 hafta = 4.4 haftalık saat fazla çalışması ile haftalık toplam 16.4 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiş isede,davacı hafta tatili alacağı talep etmemiştir. Buna göre, Cuma günü çalışmalarından, kanuni mesai saati olan 7,5 saatlik süre fazla çalışma hesabından dışlanarak, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
Öte yandan, davacının üç yıl için kırkiki gün yıllık izin ücreti alacağı olduğu, 1.291 USD yıllık ücretli izin ödemesi yapıldığı kabul edilerek bu miktar alacaktan düşülerek kalan miktara hükmedilmiş ise de, davacının emniyet kayıtlarına göre çalışma süresi içinde yurda giriş-çıkışlar yaptığı ortadadır. Bu durumda, davacıdan çalışma süresi içinde yurtta bulunduğu sürelerde yıllık izinli olup olmadığına dair beyanı alınarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.07.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.