YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/7575
KARAR NO : 2014/6476
KARAR TARİHİ : 18.03.2014

MAHKEMESİ : Edirne İş Mahkemesi
TARİHİ : 14/02/2013
NUMARASI : 2011/586-2013/67

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde 11.09.2006-30.01.2010 tarihleri arasında çalıştığını, iş sözleşmesinin işverence haksız fesih edildiğini, işyerinde fazla çalışma yapmasına rağmen ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının yapmakla yükümlü olduğu görevlerini yerine getirmemesi nedeni ile iş sözleşmesinin haklı sebebe dayalı feshedildiğini, işyerinde fazla çalışma yapılmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu, davacının fazla çalışma iddiasının tanık beyanları ile ispatladığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir .
2-Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 63. maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Kanun’un 41. maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalardır.
Somut olayda, uyuşmazlık konusu dönemde işyerinde çalışmış olan davacı davacı tanıkları işyerinde günlük çalışma saatlerinin 07:00-19:00 saatleri arasında gerçekleştiğini beyan etmişlerdir. Ancak davacının haftada kaç gün mesai yaptığı hususunda tanıkların ayrıntılı beyanları alınmamıştır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının haftalık fazla çalışma süresi belirlenmeksizin, günde 3 saat FM yaptığı kabul edilerek sonuca gidilmiş ve davacının hafta tatili, genel tatil ve yıllık izin nedeni ile çalışmadığı günler dışlanmamıştır. Ayrıca günlük 12 saatlik çalışma süresinde işçinin 30 dakika ara dinlenme yaptığı kabul edilmiştir. Bilirkişinin hesaplama yöntemi hatalıdır.
Öncelikle tanıklar yeniden dinlenerek, davacının haftada kaç gün mesai yaptığı belirlenmeli, 12 saatlik çalışma süresi için 1.5 saat ara dinlenme yapılacağı dikkate alınmalı ve haftalık fazla çalışma süresi belirlenmek sureti sonuca gidilmelidir. Ayrıca genle tatil, hafta tatili ve yıllık izin süreleri gibi işçinin çalışmadığı günleri hesaplama dışında bırakılmalıdır. Eksik incelemeye dayalı olarak ve hatalı bilirkişi raporu doğrultusunda karar verilmesi isabetsizdir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 18.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.