YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/7373
KARAR NO : 2014/6830
KARAR TARİHİ : 21.03.2014

MAHKEMESİ : Diyarbakır 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 05/12/2012
NUMARASI : 2011/570-2012/757

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinden emekli olarak iş sözleşmesinin sona erdiğini belirterek çalıştığı sürece ödenmeyen yıllık izin ücret alacağının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının yıllık izinlerini kullandığını, mevsimlik işçi olduğu döneme ilişkin yıllık izin ücretlerini isteyemeyeceğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının işyerinde yaptığı işin mevsimlik iş olup olmadığı davacının mevsimlik işçi statüsünde çalıştığı döneme ilişkin yıllık izin ücretlerini isteyip isteyemeceği noktasında toplanmaktadır.
Çalışmanın sadece yılın belirli bir döneminde yoğunlaştığı işyerlerinde yapılan işler mevsimlik iş olarak tanımlanabilir. Söz konusu dönemler işin niteliğine göre uzun veya kısa olabilir. Her zaman aynı miktarda işçi çalıştırmaya elverişli olmayan ve işyerinde yürütülen faaliyetin niteliğine göre işçilerin her yıl belirli sürelerde yoğun olarak çalıştıkları ve fakat yılın diğer döneminde işçilerin iş sözleşmelerinin ertesi yılın faaliyet dönemi başına kadar ara vermeyi gerektiren işler mevsimlik iş olarak değerlendirilebilir.
4857 sayılı Kanun’un 53/3 maddesi uyarınca, mevsimlik işlerde yıllık ücretli izinlere ilişkin hükümler uygulanmaz. Bir başka anlatımla, mevsimlik işçi, 4857 sayılı Kanun’un yıllık ücretli izin hükümlerine dayanarak, yıllık ücretli izin kullanma veya buna dayanarak ücret alacağı isteminde bulunamaz.
4857 sayılı İş Kanununun 53. maddesinde mevsimlik işlerde yıllık izin hakkının doğmayacağı belirtilmiş ise de, yılın ne kadar bölümünde çalışılma halinde mevsimlik iş sayılacağı yönünde bir düzenlemeye yer verilmemiştir.
Bu husus Yargıtay kararları ile somutlaştırılmıştır.
Buna göre mevsimlik çalışılan dönemde onbir ay ve üzeri calışılan yıllar bakımından yıllık izne hak kazanılacağı, onbir ayın altında çalışılan yıllar bakımından ise yıllık izin hakkının doğmayacağı kabul edilmektedir.
Dosya bu çerçevede değerlendirildiğinde davacı işçinin çalışmasını iki dönem halinde incelemek gerekir.
2001 yılı öncesi çalışmaları incelendiğinde sadece 1999 yılında yıllık izne hak kazandığı görülmektedir.
2001 yılı ve sonrasında ise davacı işçinin çalışmaları onbir ay ve üzerinde olduğundan bu dönemdeki yıllarda yıllık izne hak kazandığı anlaşılmaktadır.
Taraflar arasındaki uyuşmazlığın bu ilke ve tespitler çerçevesinde çözümlenmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 21.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.