YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/7324
KARAR NO : 2014/6903
KARAR TARİHİ : 21.03.2014

MAHKEMESİ : Bakırköy 5. İş Mahkemesi
TARİHİ : 08/02/2013
NUMARASI : 2011/477-2013/101

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı işyerinde bölüm ustası olarak 09.04.2001-02.08.2010 tarihleri arasında 1.395,00 TL ücretle çalıştığını ve iş sözleşmesinin davalı tarafından haksız olarak fesih edildiğini iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, ulusal bayram ve genel tatil çalışma ücreti ile yıllık izin ücreti alacaklarının faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının köye gideceği gerekçesiyle iş sözleşmesini istifa yoluyla kendisinin sona erdirdiğini, zamanaşımı itirazında bulunduklarını, sigortasız çalıştırıldığı iddiasının yerinde olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacı işçinin iş sözleşmesinin davalı işverence haklı bir sebep yokken feshedildiği, diğer taleplerine ilişkin alacakları da bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı ve fazla çalışmanın ispatı bağlamında fazla çalışma ücretinin hesaplanması konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, bilirkişi tarafından şahit beyanlarına göre fazla çalışma süresi belirlenerek fazla çalışma ücreti hesaplanmıştır. Ancak dosyada davacının imza itirazına uğramayan ya da banka kayıtlarıyla desteklenen fazla çalışma tahakkukları ve ödemeleri sözkonusudur. Bu dönemler için daha yüksek fazla çalışma yapıldığı ancak yazılı delille ispatlanabilir. Davacı tarafından da bu ispat külfeti yerine getirilemediğinden belirtilen özellikteki fazla çalışma tahakkuku olan dönemlerin dışlanarak davacının fazla çalışma ücreti talebinin hüküm altına alınması gereklidir. Bunun yapılmaması bozmayı gerektirmiştir.
3-Taraflar arasında davacının yıllık izin ücreti alacağı bulunup bulunmadığı uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı sebebe dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı ya da ücretlerinin ödendiği noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını ya da ücretlerinin ödendiğini imzalı izin defteri, bordro veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır.
Somut olayda, davacı tarafından imza itirazına uğramayan yıllık izin defteri ve bordrolara göre davacının kullanılmamış yıllık izni ve yıllık izin ücreti alacağı bulunmamaktadır. Davacının bu talebinin reddi yerine kabulüne karar verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 21.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.