YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/7200
KARAR NO : 2014/6940
KARAR TARİHİ : 21.03.2014
MAHKEMESİ : Ankara 8. İş Mahkemesi
TARİHİ : 28/12/2012
NUMARASI : 2011/873-2012/1174
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin 2002 Kasım ayından itibaren davalı işyerinde komi olarak çalışmaya başladığını, 27.06.2006 tarihinde işyeri sahibinin ölmesi üzerine işyerinin kapatıldığını, hiçbir kanuni hakkının ödenmediğini, 2008 yılı Kasım ayında işyerinin yeniden açıldığını ve tekrar çalışmaya başladığını, 01.04.2010 tarihinden itibaren mesul müdür olarak çalıştığını, komi olarak çalıştığında günlük 60-70 TL, garson olduğunda 90-100 TL, müdür olduğunda 170 TL ücret aldığını, iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini, komi ve garson olarak çalıştığı dönemde 19:00-06:00 saatleri arasında, müdür olduğunda 14:00-06:00 saatleri arasında çalıştığını, bazı günler 11:00’de çalışmaya başladığını, yıllık izin kullandırılmadığını, üç aylık ücretinin ödenmediğini, dini bayramların ilk iki günü çalışmadığını belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının fazla mesai, yıllık izin ve hafta tatili alacakları bakımından açıklamada bulunması gerektiğini, davacının asgari ücret ile 25.12.2008 tarihinden itibaren çalışmaya başladığını, dört gün üst üste mazeretsiz olarak devamsızlık yapması sebebiyle iş sözleşmesinin feshedildiğini,tüm ücretlerinin ödendiğini,yıllık izinlerinin kullandırıldığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, dosya kapsamı ve dinlenen tanık beyanlarına göre iş sözleşmesinin işverence davacı işçiye küfür ve hakaret etmesi neticesinde, davacı işçi tarafından haklı sebeple feshedildiği gerekçesiyle hükme esas alınan bilirkişi raporundaki hesaplamalara göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşyerinde üst düzey yönetici konumda çalışan işçi, görev ve sorumluluklarının gerektirdiği ücretinin ödenmesi durumunda, ayrıca fazla çalışma ücretine hak kazanamaz.
Bununla birlikte üst düzey yönetici konumunda olan işçiye aynı yerde görev ve talimat veren bir başka yönetici var ise işçinin çalışma gün ve saatlerini kendisinin belirlemesi söz konusu olmayacağından, kanunda öngörülen çalışma saatlerini aşan çalışmalar için fazla çalışma ücreti talep hakkı doğar.
Bu bakımdan yönetici olarak çalışan işçiye başkaca bir amir, şirketin yöneticisi, yönetim kurulu üyesi vb. tarafından fazla çalışma yapması yönünde bir talimatın verilip verilmediği belirlenmelidir.
Somut olayda, davacının davalıya ait işyerinde son olarak mesul müdür unvanı ile üst düzey yönetici olarak çalıştığı anlaşılmaktadır. Aynı ortamda çalışan ve davacıya emir ve talimat veren, amiri pozisyonda herhangi bir kimse bulunmamaktadır. Aylık ücret miktarı da göz önünde bulundurulduğunda davacının mesul müdür olarak çalıştığı döneme ilişkin fazla mesai talebinde bulunması mümkün değildir. Mahkemece davacının mesul müdür olarak çalıştığı döneme ilişkin fazla mesai alacağının bulunmadığı kabul edilerek karar verilmesi gerekli iken tüm çalışma dönemi üzerinden fazla mesai alacağına hükmedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 21.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.