YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/6697
KARAR NO : 2014/5605
KARAR TARİHİ : 11.03.2014

MAHKEMESİ : İzmir 11. İş Mahkemesi
TARİHİ : 01/03/2013
NUMARASI : 2012/116-2013/76

Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkili işçinin iş sözleşmesinin haklı neden olmadan feshedildiğini, işçilik alacaklarının ödenmediğini beyanla, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının haklı neden olmadan işyerini terk ederek iş sözleşmesini feshettiğini, dava konusu alacaklara hak kazanılmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının haklı neden olmadan iş sözleşmesini feshettiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda, dava dilekçesinde işe giriş tarihinin 26.02.2010 tarihi olduğu belirtilmiş, 25.07.2012 havale tarihli dilekçede ise işe giriş tarihinin dava dilekçesinde maddi hataya dayalı olarak yanlış gösterildiği, sosyal güvenlik kurumu kayıtlarından anlaşılacağı üzere işe giriş tarihinin 01.02.2010 tarihi olduğu açıklanmıştır.
Davacının işe giriş tarihinin sosyal güvenlik kurumu kayıtlarına göre 01.02.2010 tarihi olduğu açık olup, dava dilekçesinde işe giriş tarihinin farklı gösterilmesinin nedeninin maddi hataya dayandığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 183. maddesine göre de, anılan maddi hatanın düzeltilmesi mümkündür. Esasen mahkemece de, karar gerekçesi içeriğinde, maddi hatanın düzeltildiği açıklanarak davacının çalışma süresinin 01.02.2010-03.02.2012 tarihleri arasında iki yıl iki gün olarak kabul edildiği açıklanmıştır.
Ancak hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının fazla çalışma ücreti alacaklarında hesaplamaya esas alınan süre 26.02.2010-03.02.2012 tarihleri arasıdır. Bu halde anılan ücret alacağının hesaplanmasında işe giriş tarihinin 01.02.2010 tarihi olarak kabul edilmesi gerekirken, yazılı şekilde kabulle sonuca gidilmesi hatalı olmuştur.
Ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağında da, hesaplamaya esas alınan süre 26.02.2010-03.02.2012 tarihleri arası ise de 01.02.2010-26.02.2010 tarihleri arasında ulusal bayram ve genel tatil günü bulunmadığından, sözkonusu hata sonuca etki etmemektedir.
Yıllık izin ücreti alacağı bakımından ise, davacının çalışma süresinin 01.02.2010-03.02.2012 tarihleri arasında iki yıl iki gün olmasına göre hak kazandığı izin süresi yirmisekiz gündür. Mahkemece ise hak kazandığı izin süresinin ondört gün olduğu kabul edilerek sonuca gidilmiş olması hatalıdır. Anılan nedenle, davacının hak kazandığı yirmisekiz günlük yıllık izin süresinden, kullanılan izin süresinin mahsubuyla bakiye kalacak süre üzerinden yıllık izin süresinin hesaplanması gerekirken yazılı şekilde sonuca gidilmesi hatalı olmuştur.
3-Mahkemece, fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarında yasal faiz uygulanmasına hükmedilmiştir. Her ne kadar dava dilekçesinde anılan alacaklara yasal faiz uygulanması talep edilmiş ise de, yasal faiz ifadesinden anlaşılması gereken 4857 sayılı İş Kanunu’nun 34. maddesinde düzenlendiği üzere, mevduata uygulanan en yüksek faiz oranıdır. Anılan nedenle fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarına, mevduata uygulanan en yüksek faiz oranının uygulanmasına karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde yasal faiz uygulanmasına karar verilmesi hatalıdır.
Yukarıda yazılı sebeplerden eksik inceleme ve hatalı değerlendirmeyle karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.