YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/6529
KARAR NO : 2014/6115
KARAR TARİHİ : 14.03.2014
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 7. İş Mahkemesi
TARİHİ : 24/01/2013
NUMARASI : 2011/523-2013/54
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin 1992 yılından itibaren davalı hastanede temizlik elemanı olarak çalıştığını brüt 900,00 TL aldığını, yirmidört saat çalışıp kırksekiz saat dinlendiğini, ayda otuz saat fazla mesai yaptığını, yıllık izinlerini kullanmadığını belirterek kıdem tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının halen işyerinde çalışmaya devam ettiğini, yıllık izin alacağı talep edemeyeceğini, müvekkili şirket bünyesinde 01.09.2009 tarihinde çalışmaya başladığını, davacının yirmidört saatlik mesaisinin tamamını çalışarak geçirmediğini, içtihatlara görede ondört saatin çalışma süresi olarak kabul edilmesi gerektiğini, ücretlerinin ödendiğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Bakanlık vekili, idarenin ihale makamı olduğunu, husumet itirazında bulunduklarını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, hükme esas alınan bilirkişi raporundaki hesaplamalara göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalılar arasında 4857 sayılı İş Kanunu’na uygun asıl işveren alt işveren ilişkisi bulunduğu dosya içeriğinden anlaşılmaktadır. Mahkemece de, asıl işveren alt işveren ilişkisi geçerli kabul edilmiştir. Ancak yıllık izin alacağından davalılar müteselsilen sorumlu tutulmuş olmasına rağmen kıdem tazminatı ve fazla mesai alacağı bakımından davalılar ayrı ayrı sorumlu tutulmuştur. Hal böyle olunca davacının tespit edilen hizmet süresi üzerinden hesaplanacak kıdem ve fazla mesai alacaklarından davalılar müştereken ve müteselsilen
sorumluluğuna karar verilmesi gerekli iken, mahkemece davalıların ayrı ayrı sorumlu tutulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Davalı delil listesinde yemin deliline dayanmış olup, 18.12.2012 tarihli bilirkişi ek raporuna karşı beyanlarını içeren dilekçesinde de davacıya yıllık izinlerini kullanmadığı hususunda yemin teklif ettiklerini belirtmiştir. Davalı işverenin davacının senelik ücretli izinlerini kullandığını belirterek bu konuda davacıya yemin teklifinde bulunmasına rağmen mahkemece davalının yemin teklifinin reddedilmesi hatalıdır. Hal böyle olunca mahkemece yemin konusunda gerekli usul işlemler yapılarak oluşacak sonuca göre karar verilmesi gereklidir.
4-Davalı vekilinin ıslah dilekçesine karşı süresinde zamanaşımı definde bulunduğu, mahkemece bu talebin reddine karar verildiği anlaşılmaktadır. Mahkemece süresinde ıslah dilekçesine karşı yapılan zamanaşımı defi dikkate alınmadan karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 14.03.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.