YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/6256
KARAR NO : 2014/4461
KARAR TARİHİ : 03.03.2014
MAHKEMESİ : Kayseri 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 07/03/2013
NUMARASI : 2012/222-2013/129
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin 03.06.2004-16.04.2012 tarihleri arasında makineci olarak çalıştığını ve emeklilik nedeniyle ayrıldığını, her gün saat 08:00-24:00 saatleri arasında haftada altı gün çalıştığını işin yoğunluğuna göre resmi bayramlarda ve hafta tatillerinde de çalıştığını, yıllık izinlerini kullanmadığını belirterek fazla çalışma, genel tatil, hafta tatili ile yıllık izin ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının tüm alacakların beş yıllık zamanaşımı süresine tabi olduğunu, 03.06.2004-16.04.2012 tarihleri arasında çalışıp 1475 sayılı İş Kanunu’nun 14/1.5 bendine göre ayrıldığını 17.04.012 tarihli ibranamede alacak kalemlerine ilişkin hiç bir alacağının kalmadığını beyan ettiğini fazla çalışma yaptığının ileri sürülemeyeceğini hafta tatilini kullandığını yıllık izinlerini kullandığını ve ücret bordrolarını çekincesiz imzaladığını belirterek haksız ve yersiz açılan davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece bilirkişi hesaplamaları dikkate alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekilince süresinde temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille sözkonusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda da ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Dosya kapsamından davacının, davalıya ait işyerinde 03.06.2004-16.04.2012 tarihleri arasında makinacı olarak, bilirkişi raporuna göre, taraf tanıklarının beyanları birlikte değerlendirilerek, haftada beş gün 08:00-20:30 saatleri arası çalıştığının kabul edildiği anlaşılmaktadır. Davacı ve davalı tanıklarının beyanları arasındaki tutarsızlık dikkate alındığında mahkemece davacının haftada on beş saat fazla mesai yaptığı kabulünün isabetli olmadığı, dosya içeriği, yapılan iş ve taraf tanık beyanlarına göre davacının ortalama günde bir saat haftada ise toplam beş saat fazla çalışma yaptığı gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.