Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2013/5913 E. 2014/23550 K. 11.09.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/5913
KARAR NO : 2014/23550
KARAR TARİHİ : 11.09.2014

MAHKEMESİ : İzmir 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 04/02/2013
NUMARASI : 2011/942-2013/48

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının, davalıya ait işyerinde halen yangın kule işçisi olarak çalıştığını, yangın sezonu dönemlerinde fazla çalışma yapmasına ve ulusal bayram genel tatil günleri çalışmasına rağmen zamlı ücret ödemesi yapılmadığını belirterek, müvekkilinin fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacağı isteklerinin tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, müvekkili kurum tarafından düzenlenen puantaj kayıtları doğrultusunda, davacının hak kazandığı tüm fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının bordrolara yansıtılmak suretiyle ödendiğini ifade ederek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, istekler kısmen hüküm altına alınmıştır.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı, ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışıp çalışmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalıştığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma ve ulusal Bayram genel tatil günleri çalışma ücret alacaklarının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışma ve hafta tatili ile ulusal bayram genel tatil günleri çalışma iddiasının ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışma ile ulusal bayram genel tatil günlerinde ki çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir.
Somut olayda, davalı işveren tarafından dosya içerisine ibraz edilen puantaj kayıtları ve ücret bordrolarının incelenmesinde davacının fazla çalışma sürelerinin ve çalıştırıldığı ulusal bayram genel tatil günlerinin gösterildiği ve bu puantaj kayıtlarına uygun şekilde düzenlenen bordrolar ile fazla ücretlerinin ödendiği görülmektedir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, tanık beyanlarına göre yangın söndürme sezonu için davacının her gün için üç saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek, dönemler itibari ile hesaplanan fazla çalışma süresinden, işveren tarafından ödeme yapılan fazla çalışma süreleri düşülerek, bakiye süre üzerinden hesaplama yapılmıştır. Belirtilen hesaplama şekli Dairemiz içtihatlarına uygun değildir.
Yukarıda yapılan açıklamalarda göz önünde bulundurularak, söz konusu bordrolar ile fazla çalışma ücreti tahakkuk ettirilmiş aylar tamamen hesaplama dışında bırakılmak üzere, fazla çalışma ücret alacağı hesaplanmalıdır. Ayrıca ulusal bayram genel tatil günleri yönünden de, puantaj kayıtlarına göre davacının çalışma yaptığı ulusal bayram genel tatil günleri ayrı ayrı belirlenmeli ve ücret bordrolarında bu dönemlere ilişkin ulusal bayram genel tatil günleri ücretlerinin ödenip ödemediği denetlenerek sonucuna göre hüküm kurulmalıdır. Diğer taraftan davalı vekilinin bilirkişi raporuna ve ek rapora karşı ileri sürmüş olduğu ayrıntılı itirazlar da değerlendirilerek yukarıdaki tespitler de dikkate alınmak suretiyle, fazla mesai cetvelleri ve aylık çalışma çizelgeleri de bordrolarla karşılaştırılarak yeniden hesaplama yapılmak üzere hükmün bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.