YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/5755
KARAR NO : 2014/5034
KARAR TARİHİ : 07.03.2014

MAHKEMESİ : Bursa 6. İş Mahkemesi
TARİHİ : 05/12/2012
NUMARASI : 2011/1290-2012/856

Hüküm süresi içinde davalılar avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının, 01.01.2007-30.04.2011 tarihleri arasında davalı O.. B..nın bir kısım mahalle ve köylerin genel temizlik işlerini ihale yoluyla alan alt işverenlerin işçisi olarak temizlik işçisi görevinde çalıştığını, iş sözleşmesinin son alt işverence haksız olarak feshedildiğini, alacak ve tazminatlarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti ve fazla çalışma ücreti alacaklarının faizleriyle birlikte davalılardan tahsilini istemiştir.
Davalı O.. B.. vekili, davacının diğer davalının işçisi olarak çalıştığını, davacının iş sözleşmesinin sonlanma sebebinin kendilerince bilinmediğini belirterek davanın husumetten ve esastan reddini talep etmiştir.
Davalı E.. Ş.. vekili; süresi belirli hizmet sözleşmesi ile çalışan davacının hizmet sözleşmesinin sürenin bitmesi sebebiyle sona erdiğini ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece,davacının 01.01.2007-30.04.2011 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde çalıştığı, son ücretinin günlük brüt 26,55 TL olduğu, günde bir öğün yemek ve ramazan aylarında erzak yardımından faydalandığı, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiği, davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı, yıllık izin ücreti alacağı olduğu ve fazla çalışma yaptığı gerekçesiyle bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde davalılar temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille sözkonusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda da ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da şahitle ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan şahitlerin anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, davacı şahitlerinin beyanlarına göre, davacının haftanın altı günü 06:00- 16:00 saatleri arasında günlük 10 saat çalıştığı, bir saat ara dinlenmesinin düşülmesiyle günlük dokuz saat, haftalık 54 saat çalıştığı, 45 saatin düşülmesiyle dokuz saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiş isede davalı şahitlerinin beyanlarına göre, 07:00-16:00 saatleri arasında, haftanın altı günü çalıştığı, 1.5 saat ara dinlenmesi yaptığı, haftalık 45 saat çalıştığı görülmektedir. Davacı şahidinin birinin işverene karşı davasının olduğu, diğerinin aynı şirkette çalışmadığı dikkate alındığında beyanlarına itibar edilmesi doğru değildir. Hal böyle olunca dosya kapsamı, davalı tanık beyanları ve asıl işverenin kamu işyeri olduğu gözetildiğinde, davacının fazla çalışma yapmadığı kabul edilerek bu talebin reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.03.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.