YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/5032
KARAR NO : 2014/2884
KARAR TARİHİ : 18.02.2014

MAHKEMESİ : Karşıyaka 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 25/02/2013
NUMARASI : 2011/218-2013/53

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkili işçinin iş sözleşmesinin haklı sebep olmadan feshedildiğini, işçilik alacaklarının ödenmediğini beyanla, kıdem tazminatı, yıllık izin, fazla çalışma ve bir kısım ücret alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının sosyal güvenlik kurumuna bildirilen sürelerde müvekkiline ait işyerinde çalıştığını, kendi isteğiyle işyerinden ayrıldığını, dava konusu alacaklara hak kazanılmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında, işçiye ödenen aylık ücretin miktarı ve yıllık izin ücreti alacağında kanuni kesintilerin belirlenmesi noktalarında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davalıya ait toplu taşıma aracında şoför olarak çalışan davacının, günlük ücretinin, aracın olağan giderlerinin düşümü sonrasında kalan günlük hasılatın % 20’si oranında belirlendiği anlaşılmaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, aracın günlük hasılatı ortalama 625,00 TL tutarında kabul edilerek, talep rakamının da değerlendirilmesiyle günlük ücret miktarı tespit edilmiştir.
Dosya kapsamındaki bilgi ve belgelerin birlikte değerlendirilmesi neticesinde, davacının çalıştığı aracın günlük hasılatının ortalama 550,00 TL civarında olduğunun kabulü dosya kapsamına uygun düşecektir. Bu halde, sözkonusu günlük hasılat tutarından aracın olağan giderleri mahsup edildikten sonra kalanın % 20’sinin davacının günlük yevmiyesi olduğunun kabul edilmesi ve taleple de bağlı kalınarak ücret miktarının belirlenmesi gerekirken yazılı şekilde sonuca gidilmesi hatalıdır. Anılan sebeple, ücret miktarı belirtili esaslar çerçevesinde belirlenmeli ve hüküm altına alınan alacakların miktarları yeniden değerlendirilmelidir.
3-Gerek 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu’nun mülga 77. maddesi, gerekse 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu’nun 80. maddesi uygulaması açısından, yıllık izin ücreti prime esas kazançlar içerisinde değerlendirilmelidir.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, brüt yıllık izin ücreti alacağından, damga ve gelir vergisi kesintilerinin yapılmasıyla yetinilerek, alacağın net miktarı tespit edilmiştir. Yukarıda da belirtildiği üzere, yıllık izin ücreti prime esas kazançlar içerisinde olup, işçi payına düşen prim kesintilerinin nazara alınmaksızın net miktarın belirlenmesi hatalıdır.
Kabule göre de, hüküm altına alınan yıllık izin ücreti alacağında, ıslahla arttırılan miktar (202,21 TL) yönünden ıslah tarihinden itibaren faize hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde dava tarihinden itibaren faize hükmedilmesi hatalı olmuştur.
4-Fesih tarihi itibariyle kıdem tazminatı tavanı 2.365,16 TL’dir. Kabule göre, her tam yıl için kıdem tazminatı hesabına esas alınan otuz günlük giydirilmiş brüt ücret tutarının kıdem tazminatı tavanını aşar şekilde belirlenmesi hatalıdır. Yukarıda (2) nolu bentte belirtilen bozma sebebi uyarınca günlük yevmiyenin belirlenmesinin ardından yapılacak hesaplamada, kıdem tazminatı hesabına esas otuz günlük giydirilmiş brüt ücret tutarının kıdem tazminatı tavan miktarını aşamayacağı dikkate alınarak sonuca gidilmelidir.
Yukarıda yazılı sebeplerle, eksik inceleme ve hatalı değerlendirmeyle karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.