YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/37866
KARAR NO : 2014/476
KARAR TARİHİ : 20.01.2014

MAHKEMESİ : İzmir 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 19/07/2013
NUMARASI : 2012/351-2013/481

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi . …. tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı işçi, iş sözleşmesinin geçerli sebep olmadan işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminat ile boşta geçen süre ücretinin belirlenmesini istemiştir.
Davalı işveren, birleşme sebebiyle bölge eğitim sorumluluğu departmanının kaldırılmasına karar verilerek davacıya ekip şefi olarak görev yapması hususundaki teklif yazısının tebliğ edildiğini, davacının çalışma şartlarında esaslı bir değişiklik yapılmadığını, teklif yapılmak suretiyle feshin son çare olması ilkesine uyulduğunu, yapılan teklifi kabul etmeyen davacının isteminin haksız olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece davalı işverenin davacı işçinin çalışma şartlarında esaslı değişiklik meydana getirdiği ve davalının feshin son çare olması ilkesine uygun hareket etmediği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli sebebe dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. ve devamı maddeleridir.
Dosya içeriğine göre, davalı şirketin M….S.. T..ve Sportif Tesisler İşletmeciliği A.Ş. birleştiği, birleşme sonucunda davacının çalıştığı pozisyona ihtiyaç kalmadığı, bu sebeple davacının çalıştığı pozisyonun alınan işletmesel kararla kaldırıldığı, davacıya işletmesel karar sonucu çalıştığı pozisyonun kaldırılmasından dolayı başka bir görev teklif edildiği, teklif edilen görevi reddettiği, bunun üzerine iş sözleşmesinin işveren tarafından geçerli sebeple feshedildiği anlaşılmaktadır. Mahkemece yaptırılan teknik bilirkişi incelemesi sonucu göre, alınan işletmesel karar sonucu davacının çalıştığı pozisyona ihtiyaç kalmadığı belirtilmiş olup işverence feshin son çare olması ilkesine uyularak çalıştığı pozisyona uygun iş önerisinde bulunulduğu ancak davacının bu öneriyi kabul etmediği belirlenmiştir. Ayrıca dosya içeriği ve bilirkişi raporunda tespit gerekçelerine göre işverence keyfi davranılmadığı anlaşılmaktadır.Alınan işletmesel karar sonucu davacının aynı pozisyonda çalıştırılması imkanı kalmadığı, davacının teklif edilen görevde çalışmayı kabul etmemesi karşısında feshin geçerli sebebe dayandığının kabulü gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
Belirtilen sebeplerle, 4857 sayılı İş Kanun’un 20. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, hükmün bozulmak suretiyle ortadan kaldırılması ve aşağıdaki gibi karar verilmesi gerekmiştir.
1-Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2-Davanın REDDİNE,
3-Harç peşin alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına,
4-Davacının yapmış olduğu yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına, davalının yaptığı 130,00 TL yargılama giderinin davacıdan tahsili ile davalıya ödenmesine,
5-Karar tarihinde yürürlükte bulunan tarifeye göre 1.500,00 TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
6-Peşin alınan temyiz harcının isteği halinde davalıya iadesine, kesin olarak 20.01.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.