YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/37154
KARAR NO : 2014/1142
KARAR TARİHİ : 30.01.2014

MAHKEMESİ : Ankara 10. İş Mahkemesi
TARİHİ : 24/10/2013
NUMARASI : 2012/466-2013/1139

Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalının davacıya ait işyerinde hizmet içi eğitim gördüğünü, 3 yıl asgari hizmet süreli ve çalışma koşulu belirtilen sözleşmeye düzenlendiğini, söz konusu kursun tüm masraflarının davacı tarafından karşılandığını ve 3 ay sürdüğünü davalının kursun sona ermesini beklemeden sözleşmeye aykırı davrandığını, işverene karşı sadakat ve hizmet görme borcunu yerine getirmediğini, haklı bir neden göstermeyerek fesih ihbarında bulunduğunu, bu nedenle ayrılırken almış olduğu aylık ücretinin 20 katı tutarında tazminatın doğduğunu, davalıya ödenen net ücret, Sosyal Güvenlik Kurumu primleri, kurs masrafları, davalının kira giderinin toplanmaması neticesinde davalının brüt ücreti üzerinden 20 katı olmak üzere davalının tazminat ödemesi gerektiğini, davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, sözleşmenin eşitlik ve denkliğin sözkonusu olmadığını, iş yerinde çalışanların dönüşümlü olarak nöbete kalması gerekirken davacının eşit davranmayarak davalının her gün nöbete kalması zorunlu tutulduğunu, iş akdinin fesihten önce hastalarla tek başına bırakıldığını ve bu sorumluluğunu almak istemediğini bu sebeple iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini, davacının ihbar tazminatı da talep edemeyeceğini, tek taraflı olarak kararlaştırılan cezai şartın geçersiz olduğunu, savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu, sözleşemeye dayalı tazminat talebinin ise usulüne uygun delille ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
İşverence işçiye verilen eğitim, işçinin işyerinde mal ve hizmet üretimine katkı sağlaması sebebiyle işveren yararına olmakla birlikte, verilen eğitim sayesinde işçi daha nitelikli hale gelmekte ve ileride daha kolay iş bulabilmektedir. Bu sebeple işçiye masrafları işverence karşılanmak üzere verilen eğitim karşılığında, işçinin belirli bir süre çalışmasının kararlaştırılması mümkündür. İşçinin de verilen eğitim karşılığında işverene belirli bir süre iş görmesi, işverene olan sadakat borcu kapsamında değerlendirilmelidir. Verilen eğitimin karşılığında yükümlenilen çalışma süresinin de eğitimin türü ve masrafları ile uyumlu olması gerekir. Buna karşın, işçiye 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu hükümlerine göre, iş sağlığı ve güvenliği önlemleri kapsamında verilmesi gereken eğitimlere ait giderler istenemez.
İşçiye verilen eğitimin karşılığında işverence yapılan masraflar o işçiye özgü olmalı ve yazılı delille ispatlanmalıdır. İşverenin toplu olarak verdiği eğitimler sebebiyle yapmış olduğu giderlerin işçi başına düşen tutarı, aynı dönemde eğitim alan işçi sayısına bölünmek suretiyle belirlenir. İşçiye verilen eğitim ile ilgili olduğu belirlenmeyen giderlerden işçi sorumlu olmaz.
İşyerinin devri halinde de işçinin eğitim gideri karşılığında belirli bir süre çalışma yükümü devam eder. Bu konuda yükümlülüğün ihlali halinde devralan işverenin de eğitim giderlerini talep hakkı bulunmaktadır.
İşçinin geçici iş ilişkisi kapsamında çalıştırıldığı süre de eğitim karşılığı yükümlü olduğu çalışma süresinden sayılır.
İşverence işçi adına yapılan eğitim giderlerinin tamamı yerine, işçinin çalıştığı ve çalışması gereken sürelere göre oran kurularak indirim yapıldıktan sonra kalan miktarının tahsiline karar verilmesi gerekir. Gerçekten işçi, eğitimden sonra çalışmayı yükümlendiği sürenin bir kısmında çalışmış ise işverene bu konuda katkı sağlamış olmaktadır. İşçinin yükümlü olduğu sürenin tamamında çalışılmış olunması halinde ise, işverence eğitim giderleri istenemez.
Mahkemece ilk olarak davacının istediği sözleşmeden doğan cezai şart talebinin yerinde olduğuna kanaat getirilerek davanın kısmen kabulüne dair verilen karar 9. Hukuk dairesi 2009/43346 esas ve 2012/6509 kararı ile “ öncelikle mahkemenin, davalı için yapılan eğitim giderlerini bilirkişi marifetiyle tespit edip, davacı tarafından eğitim verilen işçi sayısına göre davalının payına düşen eğitim giderleri belirlenmeli ve davacının çalıştığı süreye göre bir oranlama yapılarak davalının sorumlu olduğu miktar hüküm altına alınmalıdır.” gerekçesiyle bozma kararı verilmiş ve bu kez mahkemece Yargıtay bozma ilamı doğrultusunda, davacı işverenden yapılan eğitim giderlerine ilişkin delillerin ibrazının istendiği, ancak davacının davalı için yaptığı eğitim giderini ve miktarını usulüne uygun delillerle ispatlayamadığı, gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Ancak, davalının görmüş olduğu kursun süreside gözetilerek, kursun niteliği, masraflarının miktarı ve türü konusunda Sağlık Bakanlığının ilgili birimlerinden bu konuda bilgi alınmalı, ayrıca davalının eğitim gördüğü Gazi Üniversitesi Hastanesinin ilgili birimlerinden konu ile ilgili bilgi istenmeli, ortalama bir masrafın olabileceği de gözetilerek davalının gördüğü kurs süresine oranlama yapılmak suretiyle sorumlu olduğu miktar belirlenmelidir. Eksik araştırma ve inceleme sonucu yazılı şekilde karar verilmiş olması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.