YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/3687
KARAR NO : 2014/2256
KARAR TARİHİ : 14.02.2014
MAHKEMESİ : Bursa 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 18/10/2012
NUMARASI : 2011/239-2012/602
Hüküm süresi içinde davalı Sağlık Bakanlığı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının Sağlık Bakanlığına bağlı Bursa Devlet Hastanesi Yoğun Bakım ünitesinde hasta bakıcı olarak diğer davalı Özel Pozitif Tem. Hiz. Turzm. Tic. Ltd. Şti. şirketinin işçisi olarak 05.05.2002-16.02.2011 tarihleri arasında en son 700,00 TL ücretle çalıştığını, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini, alacak ve tazminatlarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti ve hafta tatili ücreti alacaklarının faizleriyle birlikte davalılardan müştereken müteselsilen tahsilini istemiştir.
Davalı Bakanlık vekili, husumet itirazında bulunarak, ihale makamı olmaları sebebiyle davacının işçilik alacaklarından sorumlu tutulamayacaklarını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Davalı şirkete 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre tebligat yapılmış, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, davacının 10.06.2004-13.02.2011 tarihleri arasında Bakanlığa bağlı Bursa Devlet Hastanesinde alt işveren firmaların işçisi olarak yoğun bakım biriminde pansumancı-hasta bakıcı görevinde en son aylık net 700,00 TL Ücretle çalıştığı, davalılar arasında asıl işveren-alt işveren ilişkisi bulunduğu, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiği, davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı, fazla çalışma yaptığı, ulusal bayram genel tatillerde çalıştığı, yıllık izin ücreti alacağı olduğu gerekçesiyle bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde davalı Bakanlık temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı Sağlık Bakanlığının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-İşçiye, işyerinde çalıştığı sırada ara dinlenmesi verilip verilmediği ve süresi konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanunu’nun 68. maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. 4857 sayılı Kanun’un 63. maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68. maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
Somut olayda, mahkemece, davacı ve şahitlerinin beyanlarına göre, haftanın beş günü, 08:00-17:00 saatleri arasında dokuz saat çalıştığı, yarım saat yemek ve istirahat molası düşülerek 8,5 saat çalıştığı, haftalık 5×8,5=42,5 saat çalıştığı, haftanın bir günü nöbet tutarak 08:00- 20:00 saatleri arasında 12 saat çalıştığı, bir saat yemek ve istirahat molası düşülerek onbir saat çalıştığı, toplamda 53,5 saat çalıştığı, 45 saatin düşülmesiyle (53,5-45=) 8,5 saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiş ise de ara dinlenmelerinin haftanın beş günü için bir saat, nöbet günlerinde ise birbuçuk saat düşülmesi gerekirken hatalı yorum ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, 14.02.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.