YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/3668
KARAR NO : 2014/2243
KARAR TARİHİ : 14.02.2014
MAHKEMESİ : Bursa 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 07/11/2012
NUMARASI : 2011/325-2012/642
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının 2004 yılında davalıya ait işyerinde dokümantasyon şefi olarak çalışmaya başladığını, 2008 yılı Ağustos ayından itibaren pazarlama ve ticaret müdürü olarak çalıştığını, yaş şartı dışındaki şartları yerine getirmesi sonucu emeklilik sebebiyle işten ayrıldığını, tazminat ve alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti ve fazla mesai ücreti alacaklarının faizleriyle birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili; zaman aşımı itirazında bulunarak, davacının istifa etiğini, ayrıldıktan çok kısa süre sonra rakip firmada işe başladığını, bu sebeple kıdem tazminatına hak kazanmadığını, işyerinde fazla mesai uygulaması yapılmadığını, davacının üst düzey yönetici konumunda olduğunu belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının, davalıya ait işyerinde 02.08.2004-31.03.2011 tarihleri arasında en son pazarlama ve ticaret müdürü olarak çalıştığı, iş sözleşmesinin emeklilik sebebiyle sona erdiği, davacının kıdem tazminatına hak kazandığı, fazla çalışma yaptığı, yıllık izin ücreti alacağı olduğu gerekçesiyle bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da şahitle ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, mahkemece, davacı şahitlerinin beyanlarının ortalamasına göre, davacının haftanın üç günü 08.30-23.00 saatleri arasında birbuçuk saat ara dinlenmesi düşülerek, günde onüç saat net çalışma (3X13) = 39 saat, haftanın iki günü 08.30-18.00 saatleri arasında bir saat ara dinlenmesinin düşülmesiyle, günde sekizbuçuk saat net çalışma (2 X 8,5) = 17 saat, haftada toplam; ellialtı saat çalıştığı, haftalık kırkbeş saat kanuni çalışma süresinin mahsubuyla, haftada (56-45=11) onbir saat tazla mesai yaptığı kabul edilmiş ise de, dosya içeriği ve davacı şahitlerinin beyanlarının ortalamalarına göre, haftada beş gün, 08.30-18.00 saatleri arasında çalıştığı, haftada üç gün 21.00′ a kadar çalıştığı kabul edilerek, davacı şahitlerinin davacı ile birlikte çalıştıkları tarihlerde fazla çalışma yapıldığının ispatlandığı da gözetilerek, sadece davacı şahitlerinin birlikte çalıştıkları süreler için belirtilen çalışma süreleri dikkate alınarak hesaplama yapılması gerekirken hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.02.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.