YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/3667
KARAR NO : 2014/2160
KARAR TARİHİ : 13.02.2014

MAHKEMESİ : Bursa 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 07/11/2012
NUMARASI : 2011/326-2012/648

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi…. tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili; davacının iş sözleşmesinin emeklilik sebebiyle feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, yıllık izin ve fazla çalışma ücretlerinin tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı cevabında; zamanaşımı süresinin dolduğunu, davacının kendi isteği ile başka işyerine girmek için ayrıldığını, üst düzey yönetici olduğundan fazla mesai ücreti alacağı bulunmadığını ileri sürerek davanın redine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece bilirkişi raporundaki hesaplamalar göre alacakların kısmen kabulüne karar verilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı isteğinde bulunan işçi bu iddialarını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Talep edilen alçaklarla ilgili ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan şahitlerin anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, dinlenen şahitlerin beyanlarına göre davalı işyerindeki çalışma süreleri davacının çalıştığı dönemden daha az olduğu anlaşılmaktadır. Çalışmadıkları dönemlerin iş
şartlarını bilmeleri mümkün olamayan tanıkların bu dönemlere ait beyanları dikkate alınamaz. Olayda davacı şahitlerinin hizmet cetvelleri getirtilerek işyerinde çalıştığını gösteren belgelerdeki sürlerle sınırlı olarak beyanlarına değer verilerek fazla mesainin hesaplanması gerekir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.