YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/36093
KARAR NO : 2014/163
KARAR TARİHİ : 14.01.2014
MAHKEMESİ : İzmir 4. İş Mahkemesi
TARİHİ : 20/06/2012
NUMARASI : 2009/760-2012/358
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi . tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının 18.05.2005 tarihinde davalı şirket nezdinde belediye otobüs sürücüsü olarak çalışmakta iken yaralamalı trafik kazasına karıştığını, olayla ilgili olarak İzmir 9.Asliye Hukuk Mahkemesinin 2007/275 esas 2009/232 karar sayılı açılan davada hükmolunan tazminatın 39.311,40 TL kısmı için davacıya rücu edilmek istendiğini ve müvekkili davacı aleyhine İzmir 17. İcra Müdürlüğünün 2009/19898 sayılı takip dosyası üzerinden 39.311,40 TL takip çıkışlı olarak rücuen alacağın icraya konulduğunu, işyerinde kaza tarihinde yürürlükte olan toplu iş sözleşmesinin 71/5. maddesi gereğince bu tür kazalarda işçinin bir tazminat ödemeye mahkum edilmesi halinde söz konusu tazminatın %50 sinin işverenlikçe karşılanacağının hükme bağlandığını, söz konusu sözleşme hükmü karşısında davalının davacıdan ödenen tutarın tamamını istemesinin yasa ve sözleşme hükümlerine aykırı olduğunu iddia ederek takip konusu 38 .941,50 TL alacağın %50 si olan 19.470,75 TL den sorumlu olmadığının tespitini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili şirket tarafından araç sahibi sıfatı ile ödenen bedelin davacıdan Toplu İş Sözleşmesi kapsamında İzmir 17. İcra Müdürlüğünün dosyası üzerinden talep edildiğini, davacının itirazlarının toplu iş sözleşmesinin 65/5 ile 65/9 maddelerinin farklı yorumlanmasından kaynaklandığını, 818 sayılı Borçlar Kanunun 41.maddesinde failin haksız fiili sebebiyle oluşan zararın tazmininden sorumlu olacağının açıkça düzenlendiğini, davacının trafik kazasına kusuru ile yol açarak müvekkili şirketin üçüncü şahıslara ödemek zorunda kaldığı bedelin tamamından sorumlu olduğunu beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme davalının bu savunmasını yerinde görerek Toplu İş Sözleşmesinin 73. maddesine göre davalı işçinin kusur oranına göre ödeyeceği miktarın %50 sinin işverence ödenmesi gerektiğini belirterek takip konusu 38.941,50 TL alacağın %50 si olan 19.470,75 TL den sorumlu olmadığının tespitine karar vermiştir.
Karar davalı şirket vekilince temyiz edilmiştir.Somut olayda, davacının davalı belediyede şoför olarak çalıştığı ve yaptığı yaralamalı trafik kazası sonucu üçüncü şahsa verdiği cismani zarar nedeniyle davalı şirket ile müştereken ve müteselsilen tazminat ödemeye mahkum edildiği, davalı şirketin işleten sıfatı hüküm altına alınan tazminatın 38.941,50 TL lik kısmının kazazedeye ödendiği anlaşılmaktadır.
Kaza tarihi olan 18.05.2005 tarihinde işyerinde yürürlükte bulunan toplu iş sözleşmesinin 65. maddesinin incelenmesinden; maddenin başlığının “Hasar ve Zararların Tazmin Şekli” olduğu, 5. fıkrasında; “Şoförlerin ve iş makinesi operatörlerinin İzmir’in trafik durumu, sıkışıklığı ve düzensizliği nedeniyle, karayolunda, mahalle ve sokaklarda, çöp imha sahası güzergahları da dahil olmak üzere kullanmakta olduğu idare aracıyla meydana gelebilecek trafik kazalarındaki hasarın bedeli kusur nispetine göre şoföre ve operatöre göre ödenecek miktarın % 50’si işverence karşılanır. İşveren ödeyeceği hasar bedelini işçiden talep edemez.” düzenlemesine yer verildiği görülmüştür.
Hükümden anlaşılacağı üzere, eksik teselsül halinde, iç ilişkideki borç yükü önce haksız fiil failine, sonra akitten dolayı sorumlu olana ve en son olarak da kanundan dolayı sorumlu olan kimseye yüklenir.
Dava konusu uyuşmazlıkta da kanundan dolayı sorumlu olan davalı kanuna uygun olarak haksız fiilin faili davacıya rücu ettiği anlaşılmaktadır.
Davacının davasını dayandırdığı sözleşme taraflarını ve üyelerini bağlayıcı olduğu kabul edilen toplu iş sözleşmesinin yukarıya alınan hükümlerinin ise araçlardaki hasarları kapsadığı, cismani zararları içermediği anlaşılmaktadır. Nitekim davalı işveren hakkında açılan dava dosyalarında davanın kabulüne ilişkin kararların toplu iş sözleşmesinin ilgili hükümlerinin araçlardaki hasarları kapsadığı, cismani zararları içermediği gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir. (Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 06.12.2004 gün esas 2004/10558 karar 2004/26138 ve Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 20.10.2011 gün. 2009/22311 esas 2011/38399 karar sayılı ilamları)
Saptanan bu durum karşısında ve yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulduğunda, davanın reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi isabetsizdir.
Mahkemece eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.